کارشناسان می گویند این ریسک اگر بموقع تشخیص داده شود و درمان شود می تواند اجتناب پذیر باشد.
یک گزارش جدید توسط انجمن صنعت مراقبت شنوایی استرالیا حاکی از این است که افرادی که دچار افت شنوایی می شوند، حتی اگر این مشکل خفیف باشد، تا سه برابر سایر افرادی که مشکل شنوایی ندارند در معرض خطر ابتلا به بیماری زوال عقل هستند.
متیو گراندز (Mattew Grounds) کارشناس ارشد شنوایی یا اودیولوژی در مرکز Expression Australia است. این مرکز به افرادی که دچار مشکلات شنوایی هستند خدمات حمایتی ارائه می دهد.
وی می گوید معمولا افرادی که دچار افت شنوایی می شوند از جامعه دوری می کنند، گاهی اوقات حتی بدون این که خودشان متوجه شوند.
وی ارتباط بین زوال عقل و افت شنوایی را به این صورت توضیح می دهد: «افرادی که دچار افت شنوایی هستند اغلب برای شنیدن تلاش بیشتری می کنند و برای این که مکالمات را بشنوند فشار بیشتری روی مغز آنها وارد می شود و هرکسی که افت شنوایی داشته باشد به شما خواهد گفت که این کار سختی است. بنابر این در تئوری، این افراد آنقدر انرژی مغز خود را برای شنیدن صرف می کنند که از منابع دیگر مانند حافظه و یا کارایی های شناختی دیگر گرفته می شود.»
یک گزارش دولتی نشان می دهد یک نفر از هر شش استرالیایی دچار افت شنوایی هستند و این تعداد تا سال ۲۰۵۰ میلادی به یک نفر از هر چهار نفر خواهد رسید.
موسسه سلطنتی کودکان ناشنوا و نابینا می گوید تا حدود ۹۰ درصد از این موارد با استفاده از کاشت حلزون قابل پیشگیری هستند.
پرفسور کاترین بیرمن (Catherine Birman) از بیمارستان دانشگاه مک کوآری می گوید مدیریت افت شنوایی با استفاده از ابزارهای شنوایی بسیار مهم است.
وی می گوید: «چون افت شنوایی می تواند باعث کاهش کیفیت زندگی شود و حفظ روابط را سخت تر کند، ما شاهد این بوده ایم که ابزارهای شنوایی باعث حفظ ارتباط افراد با خانواده و دوستانشان در جامعه می شود که این برای مهارت های شناختی نیز مهم است. ما افراد را تشویق می کنیم تا معاینه های شنوایی سنجی انجام دهند و اگر لازم است از کاشت حلزون استفاده کنند.»
کاشت حلزون، برخلاف سمعک که فقط صداها را قابل شنیدن تر می کند، باعث می شود تا افرادی که تقریبا به طور کامل ناشنوا هستند هم صداها را بشنوند.
کایلی چیزلم (Kylie Chisholm) از مرکز توانبخشی کاشت حلزون در موسسه رویال است.
وی درباره نحوه کار کاشت حلزون می گوید: «این دو قسمت دارد، یک پردازنده بیرونی که در خارج از گوش است و یک قسمت داخلی که جراح زیر پوست قرار می دهد و همین قسمت داخلی دارای یک الکترود است که تا گوش میانی می رود و این دو قسمت با هم کار می کنند تا سیگنال های محیط را منتقل کنند. و این سیگنال صوتی از طریق این حلزون وارد گوش داخلی می شود و سلول های عصبی را تحریک می کند، یعنی تحریک مستقیم عصب های شنوایی.»
برنامه کاشت حلزون سیدنی که توسط این موسسه اداره می شود در نقاط مختلف استرالیا جلسات رایگانی را برای اطلاع رسانی برگزار می کند.
خانم چیزلم می گوید افراد نباید در برابر از دست دادن شنوایی تسلیم شوند چرا که حمایت هایی وجود دارد که در دسترس آنهاست.
وی می گوید: «تمام ارزیابی های ما و مراقبت های بعد از جراحی برای افرادی که تحت عمل کاشت حلزون قرار می گیرند رایگان هستند و ما با افراد کار می کنیم تا منابعی برای تامین هزینه عمل جراحی پیدا کنند.»
الن ادواردز یک متخصص میکروبیولوژیست است و حدود ۶۰ سال سن دارد. وی در سال ۲۰۱۷ تحت عمل جراحی کاشت حلزون قرار گرفت.
وی می گوید: «من دوست دارم مشغول باشم و یکی از دلایل اصلی که باعث شد تا از کاشت حلزون استفاده کنم همین بود، چون فکر نمی کنم بدون آن می توانستم با تلفن صحبت کنم. منظورم این است که این عالی نیست و من هنوز گاهی اوقات باید بگویم ببخشید چه گفتید؟ ولی این خیلی بهتر از سمعک است.»
آقای ادواردز می گوید کاشت حلزون یک انتخاب شخصی است ولی می گوید آن را به سمعک ترجیح می دهد.
وی می گوید: «برای من، از دست دادن شنوایی خیلی دردناک بود یعنی فقط این طور نبود که کلمات را نشنوم بلکه از لحاظ فیزیکی هم دردناک بود یعنی شدت صدای سمعک ها به حدی زیاد بود که باعث سردرد من می شد. استفاده از سمعک خیلی سخت بود و به همین دلیل کاشت حلزون فوق العاده است و به من واقعا کمک کرده است.»
