حسگرهای هوشمند در فضاهای عمومی استرالیا

Overflowing trash bins in National Mall

Source: Getty Images

اپلیکیشین رادیو اس بی اس را دریافت کنید

راه های دیگر شنیدن

شهرهای هوشمند، شهرهایی هستند که در آنها داده های زیاد جمع آوری شده توسط شبکه ای از حسگرها می تواند اطلاعات لحظه ای و جامعی از جریان ترافیک، پوشش شبکه حمل و نقل عمومی و مصرف آب و برق در آنها ارائه کند. با این حال نیاز مردم در مدیریت شهری چه در ابعاد بزرگ و چه در مسائل کوچک باید در نظر گرفته شود.


شهرهای هوشمند، شهرهایی هستند که در آنها داده های زیاد جمع آوری شده توسط شبکه ای از حسگرها می تواند اطلاعات لحظه ای و جامعی از جریان ترافیک، پوشش شبکه حمل و نقل عمومی و مصرف آب و برق در آنها ارائه کند. با این حال نیاز مردم در مدیریت شهری چه در ابعاد بزرگ و چه در مسائل کوچک باید در نظر گرفته شود.

برای رسیدن به این هدف لازم است که اطلاعات لحظه ای مخصوص به یک مکان جمع آوری شود و چگونگی استفاده مردم از فضاهای عمومی و ارزش گذاری آنها مشخص شود. برای جمع آوری این اطلاعات لازم است که مشخص شود چه کسانی، چرا، چگونه و در چه مدت زمانی از آن استفاده می کنند.

گروهی از پژوهشگران دانشگاه نیوساوت ولز با همکاری موسسه Furniture Australia و شورای شهر George River در نیوساوت ولز مشغول یافتن پاسخ این پرسش ها هستند. بودجه این پروژه هم توسط Commonwealth Smart Cities and Suburbs Program  یا برنامه شهرها و محله های هوشمند کامنولت تامین می شود.

با افزایش تراکم جمعیت شهرها و عادی تر شدن زندگی آپارتمانی، فضاهای عمومی بیرون خانه ها بیش از پیش برای روابط روزانه اجتماعی، گردهمایی ها و جشن ها اهمیت می یابند. برنامه ریزان و طراحان شهری نیاز دارند که درکشان از کارکرد این فضاهای عمومی ارزشمند را بیشتر کنند تا بتوان به طور بهینه از ظرفیت اجتماعی و کارایی آنها استفاده کرد.

 

پروژه درباره چیست؟

گروه پژوهشگران این پروژه جزییات مصرف دو فضای عمومی را ثبت می کنند. در گام اول، جزییات جمع آوری شده درباره رفتار مردم در نقشه ای ثبت می شود. پس از آن، حسگرهای دیجیتال نامرئی روی نیمکت ها و تجهیزات مکان های عمومی نصب خواهد شد.

میزهای پیک نیک، سطل های زباله، باربیکیوها، نیمکت ها، محل های جمع آوری ته سیگار، پریزهای برق و چراغ ها در این پژوهش مورد پایش قرار می گیرند. حسگرها مصرف آب و برق را هم اندازه می گیرند. این حسگرها اطلاعات لحظه ای را هم به شورای شهر ارسال می کنند. اینکه مثلا یک حفاظ خیابان آسیب دیده است.

اطلاعاتی مثل اینها می تواند عملکرد تجهیزات فضاهای عمومی و تجربه مردم در استفاده از آنها را بهبود بخشد و در عین حال به مدیریت پربازده تر این مکان ها کمک کند.

فناوری هوشمند چه توانایی هایی دارد؟

یکی از مثال های فناوری هوشمند، سطل های زباله هوشمند است. موسسه Street Furniture Australia  هم اکنون محصولی ارائه کرده است که با استفاده از حسگرهایش به پرسنل شورای شهر اطلاع می دهد که سطل چقدر پر است و آیا نیاز به تخلیه دارد یا نه. چنین اطلاعاتی می تواند دید بهتری از چگونگی استفاده شدن این سطل ها ارائه دهد و اینکه در چه دوره زمانی لازم است تخلیه شوند.

به عنوان مثالی دیگر، نیمکتی که ندرتا مورد استفاده قرار می گیرد، می تواند به نقطه ای با مصرف بیشتر منتقل شود.

 

تجربه ای متفاوت برای مردم

فناوری هوشمند می تواند برای گذار از حالت سنتی به مدرن در فضاهای عمومی نیز به کار گرفته شود و تجربه ای متفاوت برای مصرف کنندگان در زندگی شهری قرن بیست و یکمی به وجود آورد. به عنوان مثال فکر کنید که وای فای و محل شارژ برای موبایل و لپ تاپ در مکانهای عمومی در نظر گرفته شود.

شهرهای مختلفی در سراسر دنیا در حال کشف و به کارگیری فناوری های نو برای بهبود مدیریت فضاها و امکانات عمومی و اتصال بهتر ساکنان شهرها با امکانات و رویدادهای شهری هستند.

 

آیا این فناوری نا آشنا نیست؟

با اینکه فواید اجرای چنین طرح هایی زیاد است، سوالاتی هم درباره آن مطرح می شود.

به طور سنتی پارک های شهری و فضاهای باز جایی برای استراحت و آرامش بوده اند و نصب ابزارهای مرتبط با فناوری در آنها ممکن است نوعی خراب کردن این فضاها به نظر برسد. برخی از مردم هم ممکن است از اینکه دولت ـ حتی دولت محلی ـ اطلاعات آنها را از جایی که محل استراحت آنهاست، جمع آوری کند، احساس ناخوشایندی داشته باشند. پرسش های دیگر ممکن است مربوط به حریم شخصی، مالکیت اطلاعات و چگونگی حفاظت از این فناوری در برابر خرابکاری باشد.

واقعیت این است که دنیا تغییر کرده است. اگر قدم به مرکز تجاری هر کدام از شهرهای بزرگ استرالیا بگذارید، تصویرتان توسط دوربین های مدار بسته ضبط می شود. سیستم های مختلف صدور و چک بلیط مثل Opal در نیوساوت ولز، myki  در ویکتوریا و go card در کویینزلند جزییات حرکت هر شخص را در سیستم حمل و نقل عمومی ثبت می کنند. اسکنرهای خودکار، پلاک خودروها را در بزرگراه ها می خوانند و خودروهای پلیس حرکت شهروندان را ثبت می کنند.

حتی در پارکها، ابزارهایی مثل تلفن های هوشمند محل ما را ردیابی می کنند. در مقایسه، حسگرهای روی تجهیزات عمومی نه آزاردهنده خواهند بود و نه به جزییات فردی شخص کاری دارند.

هدف از این طرح تنها کمک به دولت محلی برای تصمیم گیری بهتر است. با تعیین و جمع آوری اطلاعات مرتبط، شوراهای شهرها به مدارک بیشتری برای بهبود وضعیت زندگی مردم و ارتقا فضاهای عمومی دسترسی خواهند داشت.


همرسانی کنید