Ο οργανισμός «Φροντίδα» παρέχει μεταξύ άλλων υπηρεσίες κοινωνικής στήριξης, είτε με επισκέψεις εθελοντών κατ’ οίκον ή με μετακινήσεις ομογενών σε συναντήσεις συλλόγων ηλικιωμένων. Οι υπηρεσίες αυτές, ωστόσο έχουν ανασταλεί λόγω κορωνοϊού. Μια από τις ομογενείς που στερείται αυτής της συντροφιάς και η Σοφία Παγκράτη. Πώς αναπληρώνει τώρα το κενό;
«Κάνω πρόγραμμα… αν είναι καλός ο καιρός, ασχολούμαι στον κήπο… και ύστερα στο τηλέφωνο με τις φιλενάδες… έρχεται η κόρη μου, τώρα δεν μπορώ να δω ούτε τα εγγόνια.. πιο έντονη είναι τώρα η μοναξιά και να σου πω βάζω το ραδιόφωνο και την περνάω μια χαρά».
Η Στέλλα Διονυσσοπούλου είναι μια από τις εθελόντριες του οργανισμού Φροντίδα, που μεταξύ άλλων επισκέπτεται ένα ζευγάρι ομογενών στο σπίτι. Τώρα η επικοινωνία γίνεται τηλεφωνικά. Άραγε, πόσο μεγάλος είναι ο φόβος που αισθάνονται οι ηλικιωμένοι μας;
«Φοβόμαστε όλοι, όταν συζητάμε, προσπαθούμε να το αποφύγουμε, λέμε ότι είναι εντάξει… μπόρα είναι θα περάσει…»
Για ορισμένους ηλικιωμένους που γνωρίζει, τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα, γιατί ζουν μόνοι τους στο σπίτι και ο σύντροφος τους βρίσκεται στο γηροκομείο, το οποίο τώρα δεν μπορούν να επισκεφτούν.
Έστω, πάντως και από το τηλέφωνο, οι ηλικιωμένοι παίρνουν μια μικρή παρηγοριά, όπως τονίζει ο επίσης εθελοντής του οργανισμού Φροντίδα, Δημήτρης Καλοδήμος.
«Τους λείπει η παρέα, είναι μια αλλαγή ζωής, γι’ αυτούς τους ανθρώπους, αλλά είναι κάτι που δεν μπορούμε να αποφύγουμε. Το μόνο που μας μένει είναι η ελπίδα, ότι η επιστήμη, σύντομα θα καταφέρει να βρει το φάρμακο να μας απαλλάξει από αυτή τη δύσκολη κατάσταση».
