Το αβοκάντο είναι ένα φρούτο το οποίο χρησιμοποιείται πλέον σε καθημερινή βάση από όλες τις μεγάλες καφετέρειες της Αυστραλίας.
Είτε στο ψωμί, είτε στις σαλάτες, είτε στο παραδοσιακό μεξικάνικο γουακαμόλε.
Πρόκειται για ένα φρούτο που προσφέρει ποικιλία στον τρόπο με τον οποίο μπορεί να καταναλωθεί.
Η παραγωγή του αβοκάντο έχει διπλασιαστεί παγκοσμίως τα τελευταία 20 χρόνια.
Οι Αυστραλοί έχουν αυξήσει την κατανάλωση του φρούτου στα 3,8 κιλά ανά άτομο για κάθε έτος.
Αυτό όμως έχει και τις επιπτώσεις του, με ορισμένους μάγειρες να αρνούνται πλέον να το χρησιμοποιήσουν λόγω των αρνητικών επιδράσεων προς το περιβάλλον.
Πολλά δημοφιλή εστιατόρια στην Βρετανία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά προσφέρουν πλέον γουακαμόλε παρασκευασμένη από αρακά, κολοκυθάκι ή αγκινάρες της ιερουσαλήμ ως εναλλακτική επιλογή.
Ποιο είναι όμως το πρόβλημα; Σύμφωνα με πληροφορίες, ένα αβοκάντο χρειάζεται εκατοντάδες λίτρα νερού ώστε να ωριμάσει.
H Honor Eldridge από την φιλανθρωπική οργάνωση συντήρησης φυτών Plant Life υποστηρίζει ότι αυτό είναι πολύ σοβαρό θέμα.
«Πρόκειται για μια πολύ διψασμένη καλλιέργεια. Και τα αβοκάντο καλλιεργούνται κυρίως στο Μεξικό το οποίο, για όσους έχουν πάει, γνωρίζουν πως πρόκειται για ένα πολύ ζεστό μέρος που ήδη αντιμετωπίζει θέματα με το νερό», λέει η κ. Eldridge.
Συμπληρώνει πως η παραγωγή των αβοκάντο έχει αρνητική επίδραση στο περιβάλλον.
«Ο μέσος εργαζόμενος σε μια καλλιέργεια αβοκάντο πληρώνεται με 60 δολάρια την ημέρα και ο κατώτατος μισθός στο Μεξικό είναι πέντε δολάρια ανά μέρα. Κάτι που σημαίνει πως ολοένα και περισσότερα κτήματα μετατρέπονται σε παραγωγές αβοκάντο, μπαίνοντας σε περιοχές που μέχρι πρότεινος ανήκαν στους ιθαγενείς ή ήταν δασικές εκτάσεις. Έτσι αυτό έχει επιδράσεις στην βιοποικιλότητα του περιβάλλοντος», λέει η κ. Eldridge.
Σε ένα από τα πιο δημοφιλή μεξικάνικα εστιατόρια του Λονδίνου, το Col, ο μάγειρας Santiago Lastra προετοιμάζει κάτι διαφορετικό.
«Αυτό που φτιάχνουμε είναι γουακαμόλε με φυστίκια αντί για αβοκάντο. Και θα το χρησιμοποιήσουμε για να δημιουργήσουμε μια σαλάτα με χταπόδι στην οποία θα ρίξουμε σάλτσα από ζυμωμένα φραγκοστάφυλα και κόκκινη πιπεριά Καραΐβικής. Για μένα προσωπικά, το φυστίκι είναι ένα αβοκάντο άκρως εκλεπτυσμένης μορφής. Είναι πράσινο. Έχει μια είδους κρεμώδης υφή και την γλυκύτητα του αβοκάντο. Κι αυτό που θα κάνουμε είναι να ψήσουμε τα φιστίκια, στη συνέχεια θα τα λιώσουμε κι έπειτα θα προσθέσουμε τα ζυμωμένα φραγκοστάφυλα», λέει ο κ. Lastra.
Όπως υποστηρίζει ο Santiago, δεν είναι μόνο οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις που τον οδήγησαν στο να πάψει να χρησιμοποιεί τα αβοκάντο.
Ακόμη ένας σημαντικός λόγος είναι και το ότι συνδέονται με το οργανωμένο έγκλημα.
O Falco Ernst εργάζεται για την Διεθνή Μονάδα Κρίσης στην πόλη του Μεξικού.
«Οι πρώτες συνεντεύξεις που έκανα με διακινητές ναρκωτικών που είχαν εισχωρήσει στην αγορά του αβοκάντο ήταν πριν από 10 χρόνια περίπου, οπότε αυτό είναι κάτι που συμβαίνει για καιρό τώρα. Και σε όλο αυτό το διάστημα υπήρξαν απώλειες. Οικογένειες που χρειάστηκε να αποδράσουν, οι οικογένειες των παραγωγών για παράδειγμα, που δραπέτευσαν προς τις Ηνωμένες Πολιτείες επειδή τους ανάγκασαν. Και υπήρξαν και περιστατικά άμεσης βίας με περιπτώσεις ατόμων που προσπάθησαν να εκμαιεύσουν πληρωμές προστασίας από τους παραγωγούς, κάτι που οδήγησε σε εξαφανίσεις μελών οικογενείας ή θανάτους εργαζομένων. Το κόστος είναι τεράστιο», εξηγεί ο κ. Ernst.
Πίσω στην κουζίνα, η νέα δημιουργία του Santiago Lastra είναι σχεδόν έτοιμη.
Πρόκειται για την γουακαμόλε παρασκευασμένη από φιστίκια και σερβιρισμένη υπό την συνοδεία δύο τραγανών, επίπεδων πιτών τορτίγια.
«Η μαύρη (τορτίγια) είναι παρασκευασμένη με μαύρο καλαμπόκι. Και η άσπρη δημιουργήθηκε με άσπρο καλαμπόκι. Και θα βάλουμε σε αυτές μια γενναία δόση από την γουακαμόλε φυστικιού. Έπειτα θα προσθέσουμε λίγο χταπόδι από πάνω και θα αρχίσουμε έτσι. Σε όλους αρέσει αυτό», υποστηρίζει ο κ. Lastra.
