Σε ένα μικρό δωματιάκι στο Πήλιο, το οποίο ήταν «πλημμυρισμένο» από μουσικά όργανα, «συναντήσαμε» με την βοήθεια της τεχνολογίας, τον Αλκίνοο Ιωαννίδη.
Κύρια Σημεία
- Η συναυλία «Μαζί στο φως» θα πραγματοποιηθεί στο απόλυτο σκοτάδι
- Στόχος η ευαισθητοποίηση του κοινού για τα προβλήματα τυφλότητας
- Οι παιδικές αναμνήσεις από την τουρκική εισβολή και τον πόλεμο
Όπως υπερήφανα είπε ο ίδιος, πλέον αναγκάζεται να κρεμά τις κιθάρες του από το ταβάνι προκειμένου να χωρέσουν σε αυτόν τον χώρο, που αποτελεί το ησυχαστήριό του.
Αφορμή για αυτή την επικοινωνία μας, μια ιδιαίτερη κίνηση ευαισθησίας. Μια συναυλία για άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα όρασης.
Ο σπουδαίος τραγουδοποιός με την υποστήριξη της φιλανθρωπικής Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας «Διαβάζω για τους Άλλους», πραγματοποιεί την Δευτέρα 28 και την Τρίτη 29 Μαρτίου στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης δύο συναυλίες στο απόλυτο σκοτάδι, προσκαλώντας το κοινό να αισθανθεί και να κατανοήσει πώς είναι να ζει κανείς με τυφλότητα.
«Δεν θα προσομοιώσουμε την πραγματική εμπειρία, αλλά τουλάχιστον με αυτό τον τρόπο ξεκινάμε μία συζήτηση στην Ελλάδα ή την συνεχίζουμε εάν θέλετε, η οποία Ελλάδα είναι πολύ πίσω σε θέματα αναπηρίας. Και επειδή ο πολιτισμός μιας χώρας κρίνεται και από το πώς συμπεριφέρεται στους αναπήρους, σε πολύ μεγάλο βαθμό εδώ παίρνουμε πολύ κακή βαθμολογία σαν χώρα και σαν λαός», ανέφερε σε συνέντευξή του στο Ελληνικό Πρόγραμμα της Ραδιοφωνίας SBS.
Έχουμε όλοι εκπλαγεί γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο στην Ευρώπη και κάτι πιο ρατσιστικό από αυτό δυσκολεύομαι να σκεφτώ
Θίγοντας ένα θέμα που στην Ελλάδα αποτελεί ταμπού, την αναπηρία, τονίζει πως δεν υπάρχει αρτιμελής άνθρωπος.
«Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε κάποιες αναπηρίες. Σε άλλους είναι εμφανείς, σε άλλους είναι σωματικές ή ψυχικές, σε άλλους είναι κοινωνικές ή συναισθηματικές. Υπάρχουν πάρα πολλών ειδών αναπηρίες. Ψυχολογικές έχουμε όλοι, οπότε δεν θεωρώ ότι υπάρχει πραγματικά αυτό που λέμε αρτιμελής, γιατί αρτιμελής άνθρωπος ουσιαστικά θα έπρεπε να είναι ο τέλειος άνθρωπος, οποίος δεν υπάρχει. Τέλειοι είμαστε όλοι εμείς μαζί, όλοι εμείς μαζί μπορούμε να φτιάξουμε το τέλειο. Ο καθένας μας από μόνος του είναι ατελής και έχει τη δική του αναπηρία ή τις δικές του πολλές αναπηρίες».
Μεγαλωμένος και ο ίδιος στη βαριά σκιά του πολέμου, αδυνατεί να κατανοήσει πως οι άνθρωποι επέτρεψαν να ξεκινήσει ο εφιάλτης που ζουν οι κάτοικοι της Ουκρανίας.
«Για τους Κύπριους όλο αυτό ξυπνάει αισθήματα πολύ δυνατά. Είναι μία τραγωδία τεραστίων διαστάσεων και συνεχής τραγωδία γιατί θα συνεχίσει να μας απασχολεί. Τα αποτελέσματα αυτής της υπόθεσης θα συνεχίσουμε να τα βρίσκουμε μπροστά μας και να γεννούν καινούργιες δύσκολες καταστάσεις στο μέλλον. Ένα άλλο μεγάλο θέμα για αυτή την υπόθεση είναι πως φτάσαμε σε αυτήν. Πώς επιτρέψαμε οι άνθρωποι να φτάσουμε σε αυτήν εδώ την ντροπιαστική για την ανθρωπότητα κατάσταση; Πώς επέστρεψε η Ρωσία να έχει μια τέτοια ηγεσία επί τόσα χρόνια; Πως επέτρεψε η Δύση να επηρεάσει τους ανθρώπους στην Ουκρανία και μετά να τους αφήσει γυμνούς ουσιαστικά. Μου φαίνεται αδιανόητο να μη μαθαίνουμε από τα λάθη μας», είπε, θυμίζοντάς μας έναν άλλο πόλεμο, με τον οποίο, όπως σημείωσε, δεν ασχολείται κανείς.
Γράφω όταν η ζωή απουσιάζει όταν πρέπει να την επινοήσω για να υπάρξει
«Η αλήθεια είναι ότι έχουμε όλοι εκπλαγεί γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο στην Ευρώπη και κάτι πιο ρατσιστικό από αυτό δυσκολεύομαι να σκεφτώ. Αποδεικνύει δηλαδή και το πόσο όλοι μας σκεφτόμαστε με έναν τρόπο ίσως λίγο παράξενο που θα πρέπει να μας απασχολήσει. Γιατί το τι συμβαίνει τόσα χρόνια σε όλο τον κόσμο δεν μας απασχολεί όταν αφορά ανθρώπους που έχουν διαφορετικό χρώμα δέρματος ή άλλη θρησκεία. Όταν συμβαίνει στην Υεμένη μία σφαγή τόσα χρόνια από ένα κράτος που στηρίζεται από την Δύση -από εμάς και δεν ασχολείται κανείς. Δεν έχουμε δει μισή εικόνα. Δεν ξέρουμε καν τίποτα για αυτή την υπόθεση, ούτε ασχολήθηκε ποτέ κανείς μας. Και μιλάμε για μία τραγωδία με ισάριθμα θύματα και περισσότερα. Όταν συμβαίνουν όλα αυτά τα πράγματα στο Ιράκ, την Παλαιστίνη, στο Αφγανιστάν», είπε.
Ο σπουδαίος τραγουδοποιός, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε και στις στιγμές έμπνευσής του:
«Ποτέ δεν κατάφερα να γράψω όταν είμαι πολύ χαρούμενος ή πολύ λυπημένος. Ποτέ δεν κατάφερα να γράψω όταν έχω άγχος. Δεν κατάφερα ποτέ να γράψω όταν κάποιος περιμένει κάτι από μένα, όταν έχω εκκρεμότητες που βασανίζουν άλλους ανθρώπους. Δεν κατάφερα να γράψω σε μετακινήσεις σε τρένα, πλοία, αυτοκίνητα, πούλμαν, άπειρες ώρες μετακίνησης στη ζωή μου, δεν τις εκμεταλλεύτηκα δημιουργικά. Μπορώ μόνο να γράψω όταν είναι αργά το βράδυ και είμαι κλεισμένος στο δωματιάκι μου. Όταν δεν περιμένει από μένα κάνεις τίποτα. Όταν τα παιδιά κοιμούνται, όταν η φύση έξω κοιμάται, τα ζώα κοιμούνται, τα τηλέφωνα κοιμούνται. Όταν νιώθω ότι κατασκοπεύω τον κόσμο κρυφά και κάθομαι εδώ μέσα και αισθάνομαι τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο, γιατί κανείς δεν είναι εδώ μαζί μου αυτή τη στιγμή. Γράφω όταν η ζωή απουσιάζει όταν πρέπει να την επινοήσω για να υπάρξει, όταν η ζωή είναι παρούσα, όταν η ζωή είναι μπροστά μου, θεωρώ αμαρτία να την αφήσω για να πάω να κλειστώ σε ένα δωμάτιο και να τη φανταστώ, ενώ είναι εκεί μπροστά μου».
Ακούστε ολόκληρη τη συνέντευξη με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη πατώντας play στο podcast της κεντρικής φωτογραφίας.
