Ο Διονύσιος Σολωμός, είναι ο δημιουργός που καθιερώθηκε ως ο Εθνικός μας Ποιητής, πρωτίστως γιατί μας προσέφερε το ποίημά του «Ύμνος εις την Ελευθερίαν».
Ωστόσο και οι «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», ανήκουν στα κορυφαία έργα του.
Το έργο είναι εμπνευσμένο από τα γεγονότα της πολιορκίας και της Εξόδου του Μεσολογγίου κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821.
Η έξοδος συνέβη την νύχτα μεταξύ 10ης και 11ης Απριλίου του 1826. Ήταν τότε, το Σάββατο του Λαζάρου, προς Κυριακή των Βαΐων.
Γι’ αυτό και κάθε χρόνο η επέτειος τιμάται μεγαλοπρεπώς στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου κάθε Κυριακή των Βαΐων, όποτε πέφτει αυτή η Κυριακή, και όχι στις 10 με 11 Απριλίου, που ήταν η πραγματική ημερομηνία.
Αναφέρεται ότι ο ποιητής, όταν έγραφε τους Ελεύθερους Πολιορκημένους δεν είχε σκοπό να γράψει μόνο έναν Ύμνο, αλλά μια υπερ- εθνική, «αληθινή» ποίηση εμπνευσμένη από τα φρονήματα των αγωνιζόμενων Ελλήνων και να επεξεργαστεί υψηλές ανθρώπινες αξίες ώστε να δημιουργήσει ένα ποιητικό έργο κλασσικό και αξεπέραστο.
Αυτή ακριβώς την επισήμανση συμμερίζεται απόλυτα η Δρ. Ελισάβετ Κεφαλληνού (επί σειρά ετών Διευθύντρια στο Τμήμα Ελληνικών του Πανεπιστημίου Macquarie), με την οποία συζητήσαμε για το συγκεκριμένο έργο.
«Ο ίδιος ο ποιητής υποχρεώνει τον εαυτό του, ως αγωνιστή του ποιητικού μόχθου να περνάει και ο ίδιος όλες τις δυσκολίες, τις αγωνίες και την εσωτερική πάλη στην πορεία για μια ποιητική όσο και ατομική ολοκλήρωση», μας τονίζει η Δρ. Κεφαλληνού.
Ειδικά για το σχεδίασμα Β’ των Ελεύθερων Πολιορκημένων, μας λέει ότι «σε αυτό καταδεικνύεται, το μαρτύριο της πείνας, με τρόπο ώστε η μάνα να ζηλεύει έναν κόκο σπυριού που βρήκε ένα πουλάκι, ενώ αυτή αδυνατεί να δώσει έστω και ένα ψίχουλο στο παιδί της που ανήξερο και αθώο αντιμετωπίζει το φάσμα του θανάτου θυσιαζόμενο και αυτό σε έναν άδικο θάνατο».
«Επίσης, σκιαγραφεί την φρικτή συνειδητοποίηση του πολεμιστή/ υπερασπιστή του Μεσολογγίου ότι ο εχθρός γνωρίζει αυτή την αναπόφευκτη αδυναμία του, μετά από τόσες μέρες αποκλεισμού και πολιορκίας», μας αναφέρει η συνομιλήτριά μας.
