دهه گذشته برای باب گرینهام (Bob Grinham) که یک دامدار است، دهه سختی بود. او شاهد این بود سگهای وحشی گله گوسفندانش را از بین بردند، موجب وحشت بره ها شدند و نهایتا باعث کوچکتر شدن جامعه محلی او شدند.
بحملات بی وقفه سگ ها به گوسفندان و بزها، بسیاری از مردم محلی را مجبور به ترک مزارعی کرد که آنها را نسل ها به عنوان خانه و محل کار خود می شناختند. اما برای نخستین بار در طول سال ها، آقای گرینهام و دیگر پرورش دهندگان گوسفند و بز در منطقه تاریخی مِرچیسِن (Murchison) در وسترن استرالیا، خوشبین هستند.
آنها از یک سو به فناوری بسیار پیشرفته هواپیماهای بدون سرنشین و از دیگر سو به برنامه چند میلیون دلاری حصارکشی دل بسته اند تا بتوانند به آینده کار در مزارعشان امیدوار باشند.
بعد از یک جدال سخت برای گرفتن بودجه دولتی، ساخت یک دیوار هزار و چهارصد کیلومتری برای مقابله با سگ ها آغاز شد. این دیوار قرار است بیش ۶/۵ میلیون هکتار از مزراع دامداری منطقه را از گزند این حیوانات محافظت کند.
دامداران امیدوارند که این دیوار راه را برای ایجاد یک تحول بزرگ در عرصه تولید دام هموار کند و باعث شود که صاحبان مزارع از قیمت بالای فعلی گوشت و پشم سود کنند.
بازسازی منطقه
به اعتقاد آقای گرینهام که مزرعه مِکا (Meka Station) در نزدیکی یالگو (Yalgoo) را مدیریت می کند، این اتفاق، یعنی تعهد وزیر کشاورزی وسترن استرالیا، آلِنا مک تیرنان (Alannah MacTiernan) برای پرداخت بخشی از هزینه ساخت دیوار به همراه دولت های محلی و فدرال، درست در زمان مناسب رخ داد.
دولت وسترن استرالیا بیش از یک میلیون دلار صرف ساخت این دیوار کرده است. علاوه بر این، مبلغ ۴/۸ میلیون دلار را هم برای تعمیرات و بهبود دیوار مرزی ایالت خرج کرده است که بخشی از آن جزیی از دیوار جدید خواهد بود.
علاوه بر آن، این پروژه بودجه ای معادل ۲/۲۵ میلیون دلار از دولت فدرال دریافت کرد و دولت های محلی و دامداران هم به آن کمک مالی کردند.
فرستادن هواپیماهای بدون سرنشین
در مزرعه جینگِمارا (Jingemarra Station) نزدیک یالگو (Yalgoo) و در همسایگی مزرعه خانواده گرینهام، مِین جِنور (Mayne Jenour) و نایجل براون (Nigel Brown) در حال ساخت یک هلیکوپتر بدون سرنشین هستند که به طور خودکار سگ های وحشی را شناسایی می کند، بعد نقشه منطقه حضور آنها را تهیه کرده و منطقه را طعمه گذاری می کند.
امید می رود که این پروژه ۳۸۶ هزار دلاری انقلابی در زمینه کنترل جمعیت سگهای وحشی ایجاد کند. مشکلی که سالانه ۸۹ میلیون دلار به اقتصاد کشاورزی استرالیا لطمه می زند.
آقای جِنور که مزرعه جینگِمارا را دو سال پیش خرید، گفت: «به گوگل اِرت نگاه کردم و در ذهنم مناطقی که با جاده می توان به آنها رسید را با مناطق غیر قابل دسترس مقایسه کردم. به نظرم رسید که لازم است راه دیگری پیدا شود که بتوان به آن مناطق غیر قابل دسترس رسید».
گرفتن مجوزهای لازم
آقای جِنور سرانجام با یک مهندس مکانیک متخصص در زمینه فناوری خودکار ملاقات کرد. آن شخص، آقای براون بود و آنها با هم مشغول طراحی هلیکوپتر بدون سرنشین شدند. آقای براون گفت: «آنچه در ذهن داریم این است که این سیستم را تا جای ممکن خودکار کنیم. در حال حاضر به دنبال این هستیم که این سیستم را طوری بسازیم که با یک کامپیوتر خانگی روی میز خانه شما قابل برنامه ریزی باشد. چه ماموریت تعریف شده، پرتاب سموم باشد، چه عکسبرداری گرمایی و چه عکسبرداری معمولی روزانه یا شبانه، این هلیکوپتر از زمین بلند می شود، به طور خودکار عازم ماموریت می شود، کارش را انجام می دهد و بعد به پایگاه اصلی اش بر می گردد تا سوختگیری کند».
از آنجایی که برخی از حسگرها و تجهیزات کاربرد نظامی دارند، مجوزهای لازم برای استفاده از آنها در این هلیکوپتر دریافت شده است.
از این هلیکوپتر برای پایش حرکت دام ها، وضعیت مزارع و چک کردن زیرساخت ها هم استفاده خواهد شد.
