آرام آرام همزمان با آنکه استرالیایی ها به صورت فزاینده ای با مسکن های ناامن رو به رو می شوند، پناهجویان و پناهندگان نیز از بازار اجاره در کشور بیرون رانده می شوند.
تحقیقات جدید نشان داده است که عدم اطمینان در مورد وضعیت پناهندگی موانع بیشتری را در مورد دسترسی به مسکن ایجاد می کند.
بسیاری از استرالیایی ها در حال حاضر با پدیده ای موسوم به «استرس اجاره» دست و پنجه نرم می کنند.
اما برای پناهجویان و پناهندگان، موضوع مسکن حتی موضوع ناامن تر و پیچیده تری است.
نادیا یک مادر مجرد با چهار فرزند است که نامش را برای ناشناس ماندن تغییر داده ایم. او در خانه های پر ازدحام و نامناسب زندگی می کند.
خانواده او با یکی از دوستانشان زندگی می کنند تا بتوانند ۴۰۰ دلار اجاره هفتگی یک خانه کوچک سه خوابه در غرب سیدنی را بپردازند.
اما این فقط شلوغی و ازدحام نیست که نادیا و خانواده‌اش را آزار می‌دهد، بلکه موش ها نیز هستند.
نادیا می گوید که او و فرزندانش مجبورند با هم در فضای کوچک اتاق نشیمن بخوابند، زیرا موش ها در اتاق خواب ها موجبات آزار خانواده او را فراهم کرده اند.
نادیا می گوید او خیلی می ترسد که صاحبخانه شان را بیشتر تحت فشار بگذارد تا این مشکل را حل کند، زیرا او نمی تواند همین خانه را هم از دست بدهد و به جای دیگری نقل مکان کند.
Source: AAP / AAP Image/Joel Carrett
نادیا در سال ۲۰۱۸ وارد استرالیا شد و در حال حاضر با ویزای بریجینگ، با یک شغل معمولی، در این کشور زندگی می کند.
او می گوید هیچ کمک اجتماعی دریافت نمی کند.
این مادر با درآمد کم و چهار فرزند برای نگهداری، گزینه های مسکن خود را به شدت محدود کرده است.
او می گوید که او و خانواده اش به دلیل شرایط زندگی در انزوا قرار گرفته اند، اما احساس می کنند چاره ای جز ماندن ندارند.
او گفت: «ما به خاطر مشکل خانه مان هیچ جشنی نمی گیریم. چون نمی توانیم کسی را به خانه خود دعوت کنیم. خانه خیلی خیلی خیلی قدیمی است و دختر و پسرم آن را دوست ندارند».
افرادی که به دنبال پناهندگی در استرالیا هستند به سیستم تامین اجتماعی گسترده تر دسترسی ندارند.
در گزارش جدیدی که توسط سرویس پناهندگان یسوعی (Jesuit Refugee Service) و دکتر الیزابت کانروی از دانشگاه وسترن سیدنی تهیه شده است، ماهیت بی خانمانی و محرومیت از مسکن برای کسانی که به دنبال پناهندگی در کلان شهر سیدنی هستند، مورد بررسی قرار گرفته است.
در این گزارش با عنوان 'A Place to Call Home'، اطلاعات گوناگون از طریق مصاحبه با شرکت کنندگان و یک نظرسنجی آنلاین جمع آوری شده است.
دکتر کانروی می گوید که آنها متوجه شدند که بلاتکلیفی در پناهجویان و پناهندگان، آنها را در برابر محرومیت از مسکن، آسیب پذیرتر کرده است.
او درباره آنکه چگونه ویزا و ناامنی شغلی، وضعیت پناهندگان و پناهجویان را تضعیف می کند، گفت: «در بررسی های خود به طور کلی متوجه شدیم که آنها می خواهند مستقل باشند. آنها می خواهند متکی به خود باشند. از درخواست کمک برای غذا یا اجاره یا هر چیز دیگری که ممکن است نیاز داشته باشند، حتی پول برای خرید دارو، لذت نمی برند. آنها دوست ندارند که برای این کار به افراد دیگر یا به مؤسسات خیریه وابسته باشند. آنها می خواهند خودکفا باشند، آنها می خواهند به شیوه ای که زندگی می کردند، در زندگی خود اختیار داشته باشند».
Source: AAP
بسیاری از آنها ویزای موقت دارند و بیشتر در معرض ناامنی شغلی هستند، به خصوص وقتی برای نخستین بار وارد استرالیا می شوند.
این امر می تواند کارمندان شاغل در آژانس های مسکن را در مورد امنیت املاک تحت مدیریتشان، مرددتر کند.
آنا زیرش دانشیار بهداشت عمومی در دانشگاه فلیندرز است. او پژوهش هایی را در حوزه دسترسی به مسکن و شرایط پناهندگان انجام داده است.
او گفت: «اصولاً به محض اینکه بازار اجاره خصوصی رقابتی شود، آژانس های املاک راحت ترین افراد را برای قرار دادن در املاک انتخاب می کنند. و این بدان معناست که افرادی را انتخاب می کنند که می توانند مراجع اجاره آنها را بررسی کنند تا به مالک نشان دهند که فردی را پیدا کرده اند که مطمئن است. اگر آژانس های املاکی دارید که با این جوامع آشنا نیستند، این عوامل رقابتی اضافی می توانند کار را دشوارتر کنند».
او می گوید که درآمدهای پایین تر همچنین عموماً این جوامع را به سمت بازار اجاره ارزان تر و در نتیجه رقابتی تر سوق می دهد.
پروفسور زیرش گفت که پناهجویان و پناهندگان اغلب مجبور به اجاره خانه های نامناسب می شوند که شامل زندگی در فضاهای شلوغ یا محله های ناامن می شود.
او تاکید می کند که ناامنی مسکن همچنین به دلیل آسیب های روحی از قبل، که بسیاری از پناهجویان و پناهندگان با آن مواجه هستند، تشدید می شود.
پروفسور زیرش می گوید که بسیار مهم است که مشاوران املاک و مدیران املاک آموزش های آگاهانه ای درباره این آسیب های روانی دریافت کنند.
بر اساس آخرین داده های موسسه CoreLogic، کمبود مزمن مسکن، باعث افزایش اجاره بها در سراسر استرالیا در سه ماهه منتهی به مارچ شده است.
یافته های این موسسه حاکی از آن است که اجاره بها در سطح ملی ۲.۵ درصد افزایش یافته است، در حالی که نرخ خانه های خالی در سه ماه نخست سال به پایین ترین حد خود یعنی ۱.۱ درصد رسیده است.
به گفته کیتلین ازی (Kaytlin Ezzy) اقتصاددان موسسه CoreLogic، به دلیل عدم تعادل بین عرضه و تقاضا، انتظار می رود تسهیلات کمی برای اجاره دهندگان در کوتاه مدت تا میان مدت وجود داشته باشد.
این در حالی است که افرادی که به دنبال پناهندگی در استرالیا هستند ممکن است در حالی که منتظر ارزیابی پرونده های خود برای دریافت حمایت هستند، واجد شرایط استفاده از یک برنامه خدمات پشتیبانی حل و فصل وضعیت ((SRSS)) باشند.
این برنامه یک پرداختی حمایتی دو هفته ای به ارزش ۸۹ درصد از پرداختی JobSeeker یا تقریباً ۳۵ دلار در روز با نرخ سال ۲۰۱۸ ارائه می دهد.
گزارش دکتر کانروی نشان داد که ناامنی مضاعفی که توسط پناهندگان و پناهجویان تجربه می شود، آنها را در معرض خطر بی‌خانمانی یا محرومیت از مسکن قرار می دهد.
به طور کلی، در این گزارش نشان داده شده است که نه درصد از پاسخ دهندگان، بی خانمانی را تجربه کرده اند.
دکتر کانروی می گوید دولت باید اصلاحاتی را برای بهبود فرآیندهای ویزا و خدمات حمایتی برای پناهندگان و پناهجویان در نظر بگیرد.
نادیا نیز خواستار حمایت بهتر دولت، به ویژه برای مادران مجردی مانند خودش است.
اس بی اس برای اظهار نظر با وزارت کشور تماس گرفته شد.
