زنان در استرالیا باید در سال ۵۹ روز بیشتر کار کنند تا حقوقی برابر با مردان را دریافت کنند.
در سال ۱۹۴۸، النور روزولت، بانوی اول ایالات متحده آمریکا، جزو کسانی بود که از بیانیه جهانی حقوق بشر تقدیر کرد، بیانیه ای مه اصل برابری دستمزد برابر برای کار برابر را به رسمیت می شناخت.
وی گفت: «ما امروز در آستانه رویدادی بزرگ هم در زندگی سازمان ملل و هم در زندگی بشر هستیم.»
از آن زمان ایده برابری جنسیتی دستمزد به عنوان یک آرمان بین المللی پذیرفته شده است.
در سال ۱۹۶۹ زنان استرالیا به طور قانونی از حق داشتن دستمزد برابر بهره مند شدند.
اما با گذشت ۵۱ سال، هنوز بسیاری از زنان در این کشور عملا دستمزدی برابر با دستمزد مردان دریافت نمی کنند.
لیبی لاینز (Libby Lyons) مدیر آژانس برابری جنسیتی در محل کار در گفتگو با ABC اظهار داشت ساز و کارهای حقوقی در این خصوص به خوبی کار نمی کنند.
وی گفت: «ما هنوز می بینیم که کارفرمایان به زنان دستمزدی برابر با دستمزد مردان پرداخت نمی کنند و به تعهدات قانونی خود عمل نمی کنند و این نگران کننده است.»
طبق محاسبه آژانس برابری جنسیتی در محل کار، شکاف جنسیتی دستمزد برای کارگران تمام وقت در حال حاضر ۱۴ درصد است.
در ماه می امسال، دستمزد زنانی که در بخش های مختلف به صورت تمام وقت کار می کنند به طور میانگین در حدود ۱۵۶۰ دلار در هفته بود. این میزان برای مردان در حدود ۱۸۰۰ دلار در هفته بود.
رکود اقتصادی ناشی از همه گیری کروناویروس نیز تاثیر شدیدتری روی زنان داشته است.
تحقیقات انجام شده توسط موسسه استرالیا حاکی از این است که بین مارس تا آوریل امسال، شمار زنان شاغل ۵.۳ درصد کاهش داشته است ولی این کاهش در بین مردان شاغل ۳.۹ درصد بوده است.
دین استوارت (Deanne Stewart) رییس یک صندوق غیر انتفاعی ذخیره بازنشستگی با نام First State Super است.
وی می گوید این همه گیری باعث شده است تعداد زنانی که به صورت زودهنگام از ذخیره بازنشستگی خود برداشت می کنند، در مقایسه با مردان، بیشتر باشد.
وی می گوید: «چیزی که ما نگران آن هستیم بدتر شدن شکاف موجود در میزان ذخیره بازنشستگی زنان و مردان است که باعث می شود ذخیره بازنشستگی زنان هنگام بازنشستگی به طور میانگین ۴۷ درصد کمتر از همتاهای مرد خود باشد. بنابر این کووید-۱۹ و تاثیر بالقوه آن هشدار دهنده است.»
بخشی از مباحث در مورد برابری جنسیتی در مورد جامع بودن کلمه «جنسیت» است.
جنسیت می تواند دربرگیرنده طیفی از هویت ها، از جمله افراد دارای هویت تراجنسیتی باشد.
ماریان بیرد (Marian Baird) استاد روابط جنسیت و اشتغال در دانشگاه سیدنی می گوید این ضروری است که سازمان ها در گفتگوی های مربوط به اختلاف دستمزد، به این تقاطع های هویتی نیز توجه داشته باشند.
لیزا انیس (Lisa Annese) رییس مرکز شورای تنوع استرالیا (Diversity Council Australia) می گوید زنانی که پیشینه های فرهنگی و زبانی متفاوتی دارند با مشکلات بیشتری مواجه هستند.
وی می گوید: «این مشکل در مورد زنانی که از لحاظ فرهنگی و زبانی پیشینه های متفاوتی دارند شدیدتر است و با وجود این که ما نتوانسته ایم این میزان را اندازه گیری کنیم، ما می دانیم که این تعصبات عمومی و نتایج آنها در مورد زنانی که دارای هویت های تقاطعی یا intersectional هستند شدیدتر می شود.»
مرایا فولی (Meraiah Foley) معاون گروه تحقیقات زنان و کار در دانشگاه سیدنی می گوید کلید از بین بردن نابرابری جنسیتی دستمزد، شفافیت در محل های کار است.
وی می گوید: «یک کاری که سازمان هایی که می خواهند با این مشکل مقابله کنند می توانند انجام دهند این است که متعهد به انجام حسابرسی های مربوط به دستمزدها شوند و نتایج را به صورت عمومی اعلام کنند تا واقعا با این مشکل مقابله کنند و متعهد شوند که آن را حل می کنند.»
