بر اساس یک گزارش جدید، تا ده سال آینده احتمالا ۴۰ درصد از مردم استرالیا چاق خواهند بود و مشکل چاقی در جوامع بومی و مهاجر این کشور جدی تر است.
این گزارش که توسط مرکزی تحت عنوان "متحد برای اقدام علیه چاقی" (Collective for Action on Obesity) ارائه شده است، تصویری هولناک را در مورد وضعیت چاقی در استرالیا به تصویر می کشد.
بر اساس این گزارش، در طول سه سال گذشته ۹۰۰ هزار نفر به تعداد افراد چاق در استرالیا اضافه شده است.
این شرایط بویژه در بین جوانان بسیار وخیم است، به طوری که اکنون یک چهارم از کودکان استرالیایی چاق هستند و یا اضافه وزن دارند.
این در مقایسه با سال مالی ۲۰۱۱/۱۲ نشان دهنده افزایشی ۶۰ درصدی است.
نیکول ترنر (Nicole Turner) از این سازمان می گوید آمار و ارقام حاکی از این است که سیاست ها و هزینه های دولت برای مقابله با چاقی شکست خورده است.
وی می گوید باید تمرکز بیشتری روی پیشگیری از چاقی صورت گیرد نه درمان آن.
خانم ترنر می گوید: "من فکر می کنم قسمت های مختلف در این خصوص شکست داشته اند. من فکر می کنم دولت در این زمینه کاملا شکست خورده است. این چیزی است که آمار و ارقام نشان می دهد. باید تغییرات زیادی در مورد نحوه صرف کردن بودجه صورت گیرد. در حال حاضر این پول صرف افرادی می شود که به بیمارستان می روند. ما باید روی پیشگیری بیشتر کار کنیم، قبل از این که افراد چاق شوند."
بر اساس این گزارش، در سال مالی گذشته، چاقی برای استرالیا بیش از ۱۱ میلیارد دلار هزینه در بر داشته است که در حدود ۵ میلیارد دلار از آن مربوط به هزینه های مستقیم درمانی مربوط به چاقی و در حدود ۶ میلیارد دلار مربوط به هزینه های غیر مستقیم بوده است.
خانم ترنر می گوید مردمان بومی استرالیا بنابر دلایل زیرساختی و اقتصادی بیشتر تحت تاثیر مشکل چاقی هستند.
وی می گوید: "فکر می کنم این هشدار دهنده است، وقتی به نرخ چاقی در جوامع بومی نگاه می کنید. و این به دلیل هزینه های تامین و ارسال آب و غذای خوب و تازه به جوامع بومی در مناطق دور دست و روستایی در سراسر استرالیاست. در این کشور هنوز جوامع بومی زندگی می کنند که دسترسی به آب آشامیدنی تازه ندارند. این هشدار دهنده است."
خانم ترنر با اشاره به برخی از عواقبی که چاقی کی تواند روی سلامت جوامع بومی داشته باشد می گوید: "این برای این جوامع به معنی نرخ مرگ و میر بیشتر است. و ما می دانیم که نرخ بیماری های مزمن در بین مردمان بومی و جزیره نشینان تنگه تورس بسیار بالاست. در مورد بیماری های روانی هم وضعیت به همین شکل است. اگر شما بیمار باشید، این روی تمام شرایط شما تاثیر می گذارد، نه فقط بدن شما، بلکه همه وجود شما."
خانم ترنر می گوید در مورد مهاجران نیز به نظر می رسد دسترسی نداشتن کافی به غذاهایی که در کشور خود مصرف می کرده اند یکی از عواملی است که می تواند در دراز مدت منجر به چاقی آنها شود.
وی می گوید مهاجران همچنین به اندازه سایر استرالیایی ها به اطلاعاتی که در مورد مقابله با چاقی ارائه می شود دسترسی ندارند.
وی می گوید برای این جوامع باید کارزارهای اطلاع رسانی مشخص طراحی و اجرا شود و نمی توان به کارزارهای اطلاع رسانی عمومی اکتفا کرد.
خانم ترنر می گوید: "باید برنامه هایی ارائه شوند که بر اساس خصوصیات فرهنگی جوامع مختلف تهیه شده اند. نمی توان یک برنامه کلی را در همه جوامع، از جمله بومیان یا مهاجران اجرا کرد. این برنامه ها باید از لحاظ فرهنگی برای آن جامعه مناسب باشد. نمی توان یک برنامه کلی را در سراسر کشور به اجرا گذشت و انتظار داشت که این برنامه نتیجه دهد."
خانم ترنر می گوید چاقی تبعیض قائل نمی شود و افراد را از هر گروهی که باشند تحت تاثیر قرار می دهد و نباید افراد چاق را سرزنش کرد.
وی می گوید: "برای چاقی فرقی نمی کند که شما که هستید و اهل کجایید. چاقی می تواند نتیجه عوامل مختلفی باشد. ما نباید فرد چاق را سرزنش کنیم، به این صورت که نباید این غذا را بخورد، نباید آن غذا را بخورد. چون دلایل بسیار بیشتری مطرح هستند."
بر اساس این گزارش جدید، تا یک دهه بعد ۴۰ درصد از استرالیایی ها چاق خواهند بود.
طبق این گزارش در حال حاضر ۵ میلیون و ۸۰۰ هزار نفر از مردم استرالیا چاق هستند که این میزان در طول ده سال گذشته دو برابر شده است.
در ماه اکتبر سال گذشته شورای سلامت شورای دولت های محلی استرالیا در نشست خود اعلام کرد یک "استراتژی ملی چاقی" تبیین خواهد کرد.
این شورا در ماه فوریه امسال در نشست ملی چاقی اعلام کرد به رویکردی جدید برای مقابله و پیشگیری از چاقی نیاز است.
بریجیت مکنزی (Bridget McKenzie) وزیر خدمات ریجنال و ورزش استرالیا اعلام کرد: "واضح است که چالش چاقی هر روز بزرگتر می شود و برخی از رویکردهای قدیمی ما دیگر کار نمی کنند."
