دو داستان از هوانوردان استرالیایی

Overview of Sarangani Bay

A breath-taking view of Sarangani Bay at the top of Paragliding Site in Maasim, Sarangani Province. Source: Getty Images

اپلیکیشین رادیو اس بی اس را دریافت کنید

راه های دیگر شنیدن

آقای گرگ هارمر (Greg Harmer)، خلبانی از ایالت وسترن استرالیاست که هر هفته چند بار با هواپیمای فوق سبکش پرواز می کند.


آقای گرگ هارمر (Greg Harmer)، خلبانی از ایالت وسترن استرالیاست که هر هفته چند بار با هواپیمای فوق سبکش پرواز می کند.

به گزارش )، او اغلب هفت کیلومتر به جنوب غرب و به سمت شهر کپل (Capel) پرواز می کند و دستی برای همسرش که آنجا کار می کند، تکان می دهد.

اخیرا آقای هارمر به این فکر افتاد که این کارش، یعنی پرواز بر فراز کپل، ممکن است باعث آزردگی دیگر ساکنان آن شود و به همین دلیل در فیسبوک پیامی برای عذرخواهی منتشر کرد.

حدود دویست نفر زیر این پست فیسبوک او نظر دادند و گفتند که از این کار او لذت برده اند. البته آقای هارمر انتظار چنین پاسخی را نداشت. او گفت: «واقعا از این همه پاسخ مثبت به به این کارم شوکه شدم. زنی به من گفت که دختر کوچکش فکر می کند که من فقط به خاطر او بر فراز کپل پرواز می کنم. بعضی ها هم گفتند که بچه ها بیرون می آیند، می دوند و دست تکان می دهند و فکر می کنم این عالی است! من متوجه اینها نشده بودم چون ]در حال پرواز[ نمی توانم خوب آدم ها را ببینم. اما این خیلی دلگرم کننده است، اینکه همه این آدمها می گویند که از دیدن پرواز من لذت می برند». 

عشقی به قدمت یک زندگی

آقای هارمر از شانزده سالگی پرواز می کند. او متوجه شد که هواپیماهای فوق سبک ارزانتر و دست یافتنی تر هستند.

او گفت: «اصول کار این هواپیما مثل یک هنگ گلایدر (Hang-glider) است. آدمها می خواستند پرواز طولانی تر و سریع تری داشته باشند و لازم نباشد که از کوه به پایین بپرند ]و به همین دلیل این وسیله اختراع شد[. این هواپیماها واقعا قابل اطمینان هستند، سراسر دنیا پرواز کرده اند و همه جور رکوردی را ثبت کرده اند».

از زمانی که آقای هارمر در ملکی که یک باند پرواز دارد زندگی می کند، وقت غروب آفتاب یکی از زمان های مورد علاقه او برای پرواز شده است. او می تواند هر وقت که شرایط مناسب بود، بپرد.

آقای هارمر در ادامه گفت: «عاشق پرواز بر فراز ساحل هستم و این حقیقت را دوست دارم که می توانم اینجا در کپل از باند برخیزم و باسلتون جتی (Busselton Jetty) را ببینم. می توانم کشتی های را در سواحل بانبری (Bunbury) و مناطق بویانوپ ‌(Boyanup) و داردانوپ (Dardanup) را ببینم. هزاران آدم را روی زمین می بینم. من تنها آدم در هوا هستم و این احساس خاص بودم به من می دهد». 

پرواز دو هزار کیلومتری از خانه تا محل کار 

دیگر داستان امروز درباره رفت و آمد یک زن استرالیایی به محل کارش است که دو هزار کیلومتر با منزلش فاصله دارد. به گزارش گولبرن ماری (ABC Goulburn Murray)، خانم تالیا الیس (Talia Ellis) همسر و پنج فرزندش را از مزرعه خانوادگی در جنوب نیوساوت ولز به میکده محل کارشان در بردزویل (Birdsville) در منتهی الیه غربی کویینزلند می رساند. این پرواز، چهار و نیم ساعت طول می کشد. خانم الیس گفت: «ممکن است بعضی ها فکر کنند که دیوانه هستید که تجارتی را در فاصله ۱۸۰۰ کیلومتری خریده اید، اما هر دوی ما تجربه کار در بیابان مرکزی استرالیا (Outback) با کار در بخش گردشگری و نیز پرواز داشته ایم».

خانم الیس و همسرش اخیرا تنها نانوایی شهر را هم که تعطیل شده بود، خریده اند. خانم الیس اضافه کرد: «تعطیل شدن این نانوایی برای این شهر اتفاق تلخی بود. در یک شهر کوچک حاشیه ای چه دارید؟ یک میکده و یک نانوایی».

بچه های آنها که یک تا شانزده ساله اند هم به این روند زندگی عادت کرده اند. خانم الیس گفت: «برای آنها مثل این است که بپرند داخل ماشین تا یک سفر روزانه به جایی بروند. آنها را سر جایشان می نشانیم، خوراکی و کتابهایشان را دستشان می دهیم و گوشی ها را روی گوششان می گذاریم. چند بالش هم در هواپیما داریم و امیدواریم که چند تا از بچه ها در هواپیما بخوابند».

خانم الیس گفت که علیرغم دوری، بردزویل جای محبوبی برای توقف در حین سفر است. او گفت: «در طول سالها، این شهر همیشه یکی از مقاصد توقف بین راه ما بود. جایی مثل خانه بود. همه چیز را درباره میکده اش می دانستیم و صاحبان قبلی آن را می شناختیم و وقتی زمان مناسب فرا رسید، این یکی از رویاهای کوچکی بود که داشتیم و به آن جامه عمل پوشاندیم. این میکده در طول زمان برای خود شهرتی به دست آورده و فهرست جاهای محبوب منطقه قبل سفر به صحرای سیمپسون جایی برای خود دست و پا کرده است».


همرسانی کنید