هفته آشتی ملی در استرالیا شروع شده است، هفته ای که برای آشتی بین بومیان استرالیا و غیر بومیان این کشور است.
این هفته در سراسر استرالیا هر سال از 27 می تا 3 ژوئن برگزار می شود.
هفته امسال به گفتن حقایق و نقشی که می تواند در آشتی ملی داشته باشد اختصاص یافته است.
زمان برگزاری هفته آشتی در استرالیا هر سال ثابت است چون دو دستاورد بزرگ در طول این هفته حاصل شده بوده است.
دستاورد اول در روز 27 می سال 1967 حاصل شد یعنی زمانی که در یک همه پرسی 90 درصد استرالیایی ها خواستار این شدند که به دولت فدرال این کشور اختیار داده شود تا برای مردمان بومی استرالیا برنامه هایی برگزار کند و در تهیه آمار، آنها را سرشماری کند.
دستاورد دوم در روز 3 ژوئن سال 1992 حاصل شد یعنی زمانی که دادگاه عالی استرالیا در مورد پرونده ای که پرونده مابو نام گرفته بود تصمیم گرفت یک استناد حقوقی تخیلی در مورد این که سرزمین استرالیا متعلق به هیچ کس نیست را لغو کند.
انگلیسی ها وقتی برای اولین بار به استرالیا آمدند، بر اساس همین استناد غیرواقعی حقوقی ادعا می کردند که مالک استرالیا شده اند.
هفته آشتی ملی هر سال روی یک موضوع خاص متمرکز می شود. در سال 2019، موضوع این هفته گفتن حقایق است.
کارن ماندین (Karen Mundine) رییس مرکز آشتی استرالیاست. وی می گوید پرداختن به حقایق به استرالیایی ها کمک می کند تا با تاریخ این کشور کنار بیایند.
خانم ماندین می گوید: "این شامل گفتن ماجراهای بد و ماجراهای خوب است و زشتی روابط بین نخستین مردمان و سایر استرالیایی ها. و من امیدوارم ما بتوانیم این گفتگو را شروع کنیم. بیایید شروع به شناسایی حقایقی کنیم که می خواهیم در مورد آنها صحبت کنیم و چیزهایی که برای گفتگو با هم به آنها نیاز داریم."
کمیسیون های حقیقت و آشتی در برخی کشورها از جمله آلمان، کانادا و آفریقای جنوبی قدمتی طولانی دارند و از فرآیندهای رسمی برای بررسی بی عدالتی ها در گذشته استفاده کرده اند.
خانم ماندین می گوید این بازگویی حقیقت قبلا در سطح محلی صورت گرفته است و به قتل عام Myall Creek در نیوساوت ولز اشاره می کند.
در سال 1838 حداقل 28 نفر از بومیان استرالیا به دست یک گروه 12 نفره اروپایی قتل عام شدند. سپس این گروه اروپایی به جرم قتل این افراد به دار آویخته شدند.
اخیرا نوادگان هر دو گروه هر سال دور هم جمع شده اند و برای کشته شدگان مراسمی برگزار کرده اند.
طرفداران یک پروسه رسمی بازگویی حقایق معتقدند انعقاد یک پیمان در این خصوص می تواند شروعی برای حرکت به سمت جلو باشد.
استرالیا تنها کشور مشترک المنافع است که در این خصوص هیچ پیمانی با مردمان بومی اش منعقد نکرده است، اما ایالت ویکتوریا اولین ایالتی است که اقدامات قابل توجهی برای انعقاد چنین پیمانی انجام داده است.
جیل گالاگر (Jill Gallagher) کمیسیونر پیشبرد پیمان ویکتوریا می گوید یک فرآیند حقیقت گویی باید بخشی اساسی از هر پیمانی باشد.
وی می گوید: "وقتی آپارتاید ریشه کن شد آنها جلساتی برای شنیدن حقایق داشتند. به مردم این فرصت داده شد تا داستان های خود را مطرح کنند. افراد توانستند داستان های خود را به جهان بگویند. مردم ما در سراسر کشور هنوز نتوانستند این کار را انجام دهند و یک پیمان می تواند این وضعیت را تغییر دهد."
بنیاد التیام (Healing Foundation) یک سازمان ملی بومیان استرالیاست که به جوامع مختلف در سراسر این کشور در زمینه بهبود ترومای ناشی از سیاست هایی مانند جداکردن اجباری فرزندان بومیان استرالیا از آنها کمک می کند.
ریچارد وستون (Richard Weston) رییس بنیاد التیام می گوید تعداد بومیانی که سر از زندان در می آورند و همچنین کودکان بومی که در خارج از خانه های خود تحت مراقبت قرار می گیرند در حال افزایش است و معتقد است این وضعیت به دلیل ادامه آثار ترومایی است که قدمت آن به نسل های قبل بر می گردد.
آقای وستون می گوید یک پروسه رسمی بازگویی حقایق می تواند به التیام این تروما که ناشی از اقدامات اشتباه در گذشته است کمک کند.
وی می گوید: "اگر ما حقیقت داشتن این تجارب را تایید نکنیم، این که واقعا رخ داده اند، و درک نکنیم که این ها می توانند تاثیری طولانی مدت داشته باشند، آن وقت نمی توانیم این مشکلات را حل کنیم و نمی توانیم باعث التیام یافتن مردم شویم. و ما نتایج آن را در بسیاری از جوامع خود در سراسر کشور مشاهده می کنیم. اگر نتوانیم یک حقیقت اساسی در مورد تاثیر تاریخ استرالیا روی مردمان بومی و جزیره نشینان تنگه تورس را بازگو کنیم آنوقت این چیزی است که اتفاق می افتد و یک تاثیر واقعی روی زندگی افراد دارد."
آقای وستون می گوید به رسمیت شناختن گذشته می تواند به ما کمک کند تا به حرکت ادامه دهیم و به عنوان یک کشور پیشرفت کنیم.
وی می گوید: "ما نمی توانیم تاریخ خود را فراموش کنیم ولی می توانیم شروع به خط کشیدن زیر آن کنیم و به مسیر به سمت جلو ادامه دهیم و واقعه استرالیایی را خلق کنیم که کمی با الان تفاوت دارد. چیزی که بر اساس فرهنگ های مختلف ما، تاریخ مهاجرت، تاریخ اروپایی ها و تاریخ مهاجران انگلیسی باشد. ما با به رسمیت شناختن همه این عناصر گذشته، یک هویت استرالیایی واحد خلق می کنیم."
در طول هفته ملی آشتی استرالیا، مراسم مختلفی در جوامع سراسر این کشور برگزار می شود.
