گزارش مذکور نشانگر آن است که استانداردهای مربوط به مهارت های خواندن و نگارش و ریاضیات در بین دانش آموزان مقطع دبیرستان در استرالیا ظرف ده سال گذشته یا فرقی نکرده و یا پس رفت داشته است.
و با آنکه پیشرفت هایی در مقطع ابتدایی مشاهده می شود اما سایمون بیرمنگام (Simon Birmingham) وزیر آموزش و پرورش فدرال استرالیا پذیرفته است که نتایج این آزمون های سراسری نگران کننده است.
آقای بیرمنگام می گوید:"به طور واضح باید گفت کارهای بیشتری باید انجام شود. به همین دلیل است که در سال کنونی علاوه بر اصلاح برنامه بودجه مدارس و تخصیص بیست و پنج میلیارد دلار بر مبنای رویکرد مبتنی بر نیاز مدارس، ما از دیوید گانسکی (David Gonski) درخواست کردیم تا هدایت یک گروه متشکل از کارشناسان امر آموزش را بر عهده بگیرد تا بتوانیم شناسایی کنیم این تخصیص بودجه تاریخی را چگونه می توان به بهترین نحو ممکن انجام داد. ما باید مطمئن شویم که دبیران، رهبران مدارس و مدیران مدارس مجهز به شواهدی باشند که نشان دهد چه کاری را باید به عنوان بهترین کار در کلاس های درس خود انجام دهند".
این در حالی است که تفاوت بین نمرات پسران و دختران در بخش ریاضیات نیز بسیار قابل توجه است.
در حدود نود و چهار درصد از دختران در این آزمون سراسری توانسته اند به حداقل استاندارد ملی در بخش خواندن دست پیدا کنند. این در حالی که کمتر از نود درصد از پسران توانسته اند به حداقل استاندارد ملی در بخش خواندن دست پیدا کنند.
تفاوت بین این دو جنس در سال نهم حتی افزایش پیدا می کند به گونه ای که هشتاد و هشت درصد از دختران توانسته اند تا به این استاندارد ملی دست پیدا کنند اما کمی بیشتر از هفتاد و پنج درصد از پسران دانش آموز کلاس نهم توانسته اند به این حداقل استاندارد ملی دست پیدا کنند.
نتایج همچنین نشانگر آن است که عملکرد کودکانی که به زبانی غیر از انگلیسی هم صحبت می کنند از هم کلاسی های انگلیسی زبان خود در برخی از ایالت ها در بخش املا بهتر است.
رابرت راندال (Robert Randal) مدیر عامل سازمان برنامه آموزشی، ارزیابی و گزارش دهی استرالیا (ACARA) می گوید این دانش آموزان با فرصت هایی برای پیشرفت بیشتر روبرو هستند.
او می گوید: "آنها واقعا در آموزش، ارزشی را می بینند و ما شاهد تعهد و همچنین تلاش های آنها هستیم. وقتی از تعهد و تلاش آنها صحبت می کنم در اینجا به طور کلی صحبت می کنم. من فکر می کنم تعهد و تلاش در واقع می تواند به نتایج بهتر منجر شود. در نتیجه ما شاهد این امر در اینجا هستیم که چگونه می توان باقی جمعیت را تشویق کنیم تا به تلاش ها و تعهد خود بیافزایند".
در نتایج گزارش ملی امسال " برنامه ملی ارزیابی مهارت خواندن و نگارش و ریاضیات" موسوم به NAPLAN دانش آموزان بومی استرالیایی نیز در برخی از سال ها در بخش های خواندن، املا، گرامر و ریاضیات دستاورد های قابل توجهی کسب کرده اند.
در سال دو هزار و هشت، تنها کمی بیشتر از شصت و سه درصد از دانش آموزان بومی در کلاس پنجم توانستند به حداقل استاندارد موجود در بخش خواندن دست پیدا کنند.
اما این میزان امسال به هفتاد و پنج درصد افزایش پیدا کرده است.
البته این درصد هنوز کمتر از میزان مشابه برای دانش آموزان غیر بومی است که در واقع نود و پنج درصد است.
در حدود بیست و پنج درصد از دانش آموزانی که به مدرسه دولتی Darlington در سیدنی می روند، از پیشینه مردمان بومی و جزیره نشینان تنگه تورس هستند.
شان هولمز (Sean Holmes) یکی از دبیران این مدرسه است. او تصمیم گرفته است متد یادگیری در این مدرسه را تغییر دهد.
او می گوید: "من متوجه شدم که ما در واقع نیازهای دانش آموزانی که از پیشینه مردمان بومی و جزیره نشینان تنگه تورس هستند را برآورده نمی کنیم. بنابراین تصمیم گرفتم یک ارزیابی در کل مدرسه انجام دهم. من دریافتم که این امر در کل مدرسه امر متداولی است. کاری که من کردم این بود که یک گروه هدف را انتخاب کردم و وضعیت آنها را در یک برنامه ده هفته ای زیر نظر بگیرم. ایده اصلی این برنامه در واقع ارائه یک کلاس درس بدون استفاده از کاغذ بود؛ این برنامه موفقیت بالایی داشت. بچه ها تنها ظرف ده هفته پیشرفت زیادی کردند و به دلیل موفقیت آن، این برنامه اکنون قرار است از سال آینده در سراسر مدرسه به اجرا گذاشته شود".
این روش یادگیری به صورت گسترده ای با استقبال دانش آموزان روبرو شد. موفقیتی که در واقع می توان آن را در نمرات و نتایج درسی آنها مشاهده کرد.
و این در حالی است که سایمون بیرمنگام (Simon Birmingham) وزیر آموزش و پرورش فدرال استرالیا می گوید در شرایط کنونی نیاز به تاکید بیشتر بر محیط خانه دانش آموزان وجود دارد.
او می گوید: " پدر و مادرها و پدر بزرگ ها و مادر بزرگ ها نیازمند گذراندن وقت بیشتری با بچه هستند. آنها باید از همان دوران طفولیت با بچه ها کتاب بخوانند و اطمینان حاصل کنند که بچه ها را با خواندن و نوشتن آشنا می کنند. حتما اطمینان حاصل کنند که مقرراتی پیرامون استفاده از تکنولوژی و اینکه بچه چه مدت زمانی را با آیپد یا دیگر ابزارها می گذراند، وجود داشته باشد. چرا که در غیر این صورت، این مسئله از منظر مهارت های یادگیری و اجراء این مهارت ها به نقطه ای منتهی خواهد شد که مشکل ساز خواهد بود".
