در روزهای گذشته هم زمان با برگزاری انتخابات ریاست جمهوری گروه‌های مختلف ایرانی‌استرالیایی نسبت به برگزاری انتخابات در شهرهای مختلف استرالیا به اشکال مختلف اعتراض کردند.
این اعتراضات با تظاهرات و همچنین درخواست لغو از محل‌های میزبان انتخابات در شهرهای بریزبین، سیدنی، ملبورن و کانبرا همراه شد.
به طور هم‌زمان در روزهای نزدیک به انتخابات، دو محل برگزاری انتخابات در استرالیا از لغو میزبانی خود خبر دادند و سفارت جمهوری اسلامی از تغییر محل انتخابات خبر داد.
نیوساوت ولز اسکاتز که یک روز قبل از انتخابات، میزبانی خود را لغو کرد به اس‌بی‌اس گفت: «ایمنی مردم، تاسیسات و ساکنان اطراف این مرکز اولویت اصلی ما است و ما از برنامه ریزی فعالیت های اعتراضی آگاه هستیم.»
البته این اعتراضات مانع این نشد که برخی از رای‌دهندگان ایرانی-استرالیایی آرای خود را به صندوق‌های رای بیاندازند.
یکی از رای‌دهندگان در ملبورن در گفت‌وگویی با اس‌بی‌اس فارسی روز گذشته گفت که «برای آینده ایران باید رای بدهم».
فرد دیگری هم گفت: «رهبر ما در چند سال آخر عمر خود به سر می‌برد و فکر می‌کنم استفاده از فرصت برای داشتن یک رئیس‌جمهور خوب در این زمان بسیار مهم است.»
همچنین سفارت جمهوری اسلامی ایران با تاکید بر اینکه ایران یک کشور دموکراتیک پویا است، به اس‌بی‌اس گفت که «هر ایرانی حرفه‌ای شناخته شده با تعریف عقل سلیم واجد شرایط بودن برای ریاست قوه مجریه می‌تواند ثبت نام کند و شانس رقابت داشته باشد.»
اما معترضان چرا با این انتخابات در استرالیا مخالفت کردند؟ نتیجه اقدامات آن‌ها چه بود؟ و در تظاهرات‌های دیروز چه گذشت؟
محمد هاشمی، کنشگر ایرانی‌استرالیایی و پسرخاله مجید کاظمی از معترضان اعدام شده در جریان اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» در گفت‌وگویی با اس‌بی‌اس فارسی توضیح می‌دهد.
