پژوهش تازه ای که توسط کمیسیون حقوق بشر استرالیا صورت گرفته حاکی از آن است که اکثر مسلمانان استرالیا در زندگی خود نوعی از تبعیض را تجربه کرده اند.
هنگامیکه زهیر الیاس از نفاق میان سفید پوستان و سیاه پوستان در افریقا به استرالیا گریخت، پنج سال بیشتر نداشت و تصور می کرد در خانه جدیدش تمام موقعیت ها مساوی خواهد بود. او می گوید: "من در افریقای جنوبی متولد شدم و هنگامیکه خیلی کوچک بودم با خانواده ام به استرالیا آمدم. ما شرایط سختی را که در دوران آپارتاید حکمفرما بود ترک کردیم. پس آمدن به جایی که به ما شانس خوبی بدهد و در آن عدالت باشد، برایمان اهمیت داشت".
اما اقامت در استرالیای پسا یازده سپتامبری برای یک جوان مسلمان و خانواده اش به این سادگی ها نبود. او می افزاید: "بعد از یازده سپتامبر تغییرات چشمگیری صورت گرفت. در عرصه عمومی، برخوردهای مردم با هویت و دینم تغییر کرد و من دیگر نمی توانستم همانطور رفتار کنم که پیش از آن رفتار می کردم".
او می گوید که هر چه بزرگتر شد و پیشرفت هایی در شغلش کرد، تجربه مورد تبعیض قرار گرفتنش هم بیشتر شد. برای مثال می گوید: " ماه رمضان بود و من و چند همکار دیگرم هم روزه بودند. مدیر من از مدیر خودش خواست تا به دلیل روزه بودن تعدادی از کارمندان، مراسمی را که برای آنها تدارک دیده بودند جا به جا کنند.جواب آن رئیس عالی رتبه این بود که چند نفر از آنها اینجا کار می کنند. شاید باید آنها را زیر نظر داشته باشیم. این نوع برخوردها غیر عادی نیست. این مصیبت است و ما باید از شنیدن آنها شوکه شویم، اما برای خیلی از ما که در این جامعه نژادپرست زندگی و کار می کنیم، تبدیل به یک نرم شده است".
زهیر ادریس می افزاید: "من به خاطر مسلمان بودنم تهدید به خشونت جسمی شده ام و پلیس نیوساوت هم دلسردم کرد. البته خیلی سال پیش بود و امیدوار بودم که تغییری ایجاد شود. اما برخورد آنها این بود که شاید باید از این کارها دست برداری، منظورشان اعتراض به اسلام هراسی بود. در این صورت با تنفر دیگران مواجه نمی شوی".
گزارش جدیدی به نام "به اشتراک گذاشتن تجربیات مسلمانان استرالیا" نشان می دهد که زهیر تنها نیست. طبق این گزارش، هشتاد درصد ازمسلمانانی که در این پژوهش شرکت کرده بودند، تجربه مشابهی داشته اند و پنجاه درصد آنها نیز اعلام کرده اند که تبعیض را در زمان اجرای قانون تجربه کرده اند. چهل و هشت درصد این افراد در محل کار یا در پروسه کاریابی مورد تبعیض واقع شده اند و بیست و نه درصد از آنها نیز در مراکز آموزشی، به نوعی تبعیض را تجربه کرده اند.
مریم ویس زاده، پایه گذار گروهی موسوم به " ثبت اسلام هراسی" و کنشگر جریان ضد تبعیض هم هدف این نوع آزارها بوده است. او می گوید: "من هم جورش را تجربه کرده ام. برای اینکه مدام تهدید به مرگ می شدم، پلیس بیرون خانه ام مراقب بود. پلیس تماس های آنها را که چند محله آن طرف تر زندگی می کردند و مدام من را تهدید می کردند، کنترل می کرد. چیزهای عجیب و غریب دیگری را هم تجربه کردم، مثلا اینکه آدرس خانه ام را لو دادند و بعد برایم بیکن پست می شد. خوشبختانه خانه ام را عوض کردم. من چیزهای زیادی را تجربه کردم، اما بخشی از آن آزارها که به صورت افراطی بود به دلیل کنشگری ام در حوزه اسلام هراسی بوده است.
این گزارش همچنین نشان می دهد که یک چهارم از افراد مورد تبعیض قرار گرفته، از صحبت کردن به شکل عمومی در مورد این موضوع و اعتراض به آن هراس دارند. و البته به گفته خانم ویس زاده، نبود حمایت کافی برای افرادی که این مباحث را در جامعه مطرح می کنند نگران کننده است. او می گوید: "من مطمئنم که افراد زیادی هستند که هر روز با اسلام هراسی روبرو می شوند، اما صحبتی از آن به میان نمی آورند. در عوض، ما با داشتن سازمانی که جامعه استرالیا می تواند این گونه رخدادها را ثبت کند، جریان دیگری راه انداختیم. اما من از نتیجه این پژوهش تعجب نمی کنم، همانطور که گفتم ما منابع بیشتری احتیاج داریم تا تصویر دقیق تری از انواع اتفاقاتی که به واسطه اسلام هراسی در سراسر استرالیا رخ می دهد، به دست بیاوریم".
یکی از توصیه های این پژوهش این است که دولت فدرال استرالیا استراتژی ملی و چارچوب ضد نژادپرستی تهیه کند تا بتواند با نژاد پرستی و تبعیض در سطوح مختلف مبارزه کند.
