دای لی (Dai Le) یک مشاور دولتی در منطقه فیرفیلد در غرب سیدنی است، منطقه ای که تعداد ماشین های پوکرش بیشتر از کل ایالت تاسمانیا است.
وی می گوید وقتی صحبت از صدمات ناشی از قمار است، مشکل در خانواده وی حتی وخیم تر است. مادر وی که به عنوان پناهجو وارد استرالیا شده است دچار مشکل قمار است.
وی می گوید:"قماربازی در بسیاری از خانواده های آسیایی-استرالیایی یک تابو است که حتی اگر این مشکل را داشته باشید در مورد آن حرف نمی زنید. مادر من دچار این مشکل بود. ولی به نظرم خودش این را یک مشکل قماربازی نمی دانست، به نظرم بسیاری از مردم آن را یک مشکل نمی دانند. آنها قمار را راهی برای گذراندن وقت می دانند."
صحبت در مورد قمار چنان تابوی سفت و سختی بود که مادر وی تا سال 2013 هیچ اشاره ای به آن نکرد. دای لی می گوید آن زمان بود که خانواده وی مجبور شد خانه هفتصد هزار دلاریشان را بفروشد تا به مادرشان کمک کند بدهی های خود را پرداخت کند.
وی در مورد کارایی رویکردهای رایج برای کمک به حل مشکل قمار ابراز تردید می کند.
وی می گوید: "رویکرد غربی برای کمک به افرادی که دچار تروما و اعتیاد به قمار هستند ارائه خدمات مشورتی و آنلاین است، ولی مراجعه به یک مشاور برای صحبت در مورد مشکلات در بین افراد ویتنامی-استرالیایی مقوله ناآشنایی است. شما این مشکلات را با یک غریبه مطرح نمی کنید. شما حتی با خانواده خود در این زمینه صحبت نمی کنید، چه برسد به یک متخصص."
در استرالیا، قمار صنعتی چند میلیارد دلاری است ولی بودجه ای که صرف مقابله با این مشکل می شود، بویژه در بین جوامع قومی، قابل مقایسه با این مقدار نیست.
دولت ایالت ویکتوریا در سال مالی گذشته بیست میلیون دلار صرف درمان و حمایت از افرادی کرد که دچار مشکل قمار هستند. بیش از یک میلیون دلار از این مبلغ صرف ارائه خدمات به افرادی شد که پیشینه فرهنگی متفاوتی دارند. در ایالت نیوساوت ویلز، از هجده میلیون دلاری که در این زمینه هزینه شد، فقط 1.7 میلیون دلار به جوامع فرهنگی متفاوت اختصاص پیدا کرد.
در نیوساوت ویلز، از برنامه چهار میلیون دلاری که در طول سه سال برای اطلاع رسانی در مورد قمار اجرا شد، هیچ بودجه ای به اجرای برنامه های غیرانگلیسی اختصاص پیدا نکرد.
هونگ لی (Hing Lim)، یک عضو پارلمان استرالیا می گوید حمایت های محدود باعث شده تا نتوان جلوی قمارخانه هایی را گرفت که به طور خاص جوامع قومی را هدف قرار می دهند.
وی می گوید:" آنها با یک اتوبوس به منطقه ما میایند، جایی که تمرکز مردم ما بالاست. بعد حمل و نقل رایگان و یک وعده غذای رایگان پیشنهاد می دهند، ولی شما روی هرچیزی که دارید قمار می کنید."
این اتهامی است که توسط مراکز قماری مانند کراون کازینو (Crown Casino) رد می شود. این مرکز می گوید به عنوان یکی از بزرگترین مراکز گردشگری استرالیا، تمام فستیوال های فرهنگی مهم را جشن می گیرد.
کراون کازینو، در بیانیه ای که در اختیار SBS گذاشته است اعلام کرده "تمام کارکنانش به طور کامل آموزش دیده اند و به طور بی وقفه سعی می کنند تا افرادی که مشکل قمار دارند را شناسایی و به آنها کمک کنند."
این مشکل فقط مربوط به کازینوها نیست و در بارها و باشگاه های شبانه مناطقی مانند غرب سیدنی نیز قمار در حال افزایش است.
توی بوی (Thuy Bui)، یک مشاور در زمینه مشکلات قمار در ملبورن می گوید برخی نگرشهای فرهنگی مبنی بر این که قمار بی ضرر است باعث تشدید این مشکل شده است.
درصد جمعیت زنان ویتنامی در زندان های ویکتوریا، بیشتر از درصد جمعیت آنها در ویکتوریاست و توی بوی می گوید بدهی های ناشی از قمار، دلیل ارتکاب جرم توسط بسیاری از این زنان است.
نتایج یک تحقیق نشان می دهد حدود نیمی از زنان ویتنامی که در زندان بسر می برند، محکومیت هایی مربوط به بدهی های ناشی از قمار دارند.
وی می گوید: "ما به آموزش اجتماعی زیادی نیاز داریم، و من هم به واسطه شغلی که دارم این کار را انجام می دهم. ما در این زمینه فعالیت زیادی انجام می دهیم ولی این کافی نیست چون ما مددکار و بودجه کافی نداریم."
لوییس گرنویل (Louise Granville) مدیر اجرایی بنیاد قمارمسئولانه ویکتوریا (Victorian Responsible Gambling Foundation) می گوید این بنیاد همکاری نزدیکی با سازمان های قومی دارد تا به حل این مشکل کمک کند.
وی می گوید:"جوامع متفاوت از لحاظ فرهنگی و زبانی، که ما با بسیاری از آنها در سراسر ابالت کار می کنیم، می گویند که چون کمک خواستن در این زمینه را مایه ننگ و شرم آور می دانند، درخواست کمک نمی کنند."
افرادی که در زمینه اعتیاد به قمار به اطلاعات و یا کمک نیاز دارند می توانند از طریق شماره تلفن 131114 با مرکز Lifeline تماس بگیرند و یا به آدرس اینترنتی lifeline.org.au مراجعه کنند.
