در این برنامه به معرفی یکی از جاذبه های تاریخی و گردشگری استرالیا می پردازم. فقر و آشفتگی ناشی از انقلاب صنعتی باعث بی پروا شدن مردم فقیر انگلستان و ترس مردم ثروتمند شد. تا سال ۱۸۲۰ ارتکاب بیش از ۲۲۰ جرم باعث فرستادن مجرمان به مستعمرات استرالیایی می شد. ده ها هزار مرد، زن و کودک به استرالیا فرستاده شدند و برای همیشه از خانه و خانواده خود جدا شدند. زنان به کار در خانه ها مجبور شدند و مردان نیروی مورد نیاز برای کار در جاده ها، مزارع، پروژه های ساختمانی و کارخانجات را تامین کردند. اغلب این محکومان جوان بودند و توانایی این را داشتند که جهانی تازه را بسازند.
Brickendon Source: Ali Abiri
بر اساس برنامه دولت صاحبان املاک می توانستند تعدادی زندانی را به عنوان کارگر در اختیار داشته باشند. این زندانیان مزدی دریافت نمی کردند، اما اربابشان باید غذا، پوشاک و مسکن آنها را تامین می کرد. وظیفه تنبیه کارگران در صورت تخطی از مقررات هم با اربابشان بود.
برداران Archer که چهار نفر بودند در فاصله سال های ۱۸۱۱ تا ۱۸۳۳ به استرالیا مهاجرت کردند و همگی در نزدیکی یکدیگر در Norfolk Plains در تاسمانیا ساکن شدند. مزرعه توماس و ویلیم چسبیده به هم بود. مزرعه ویلیم که Brickendon نامیده می شد، مزرعه کشاورزی بود، مزرعه برادرش به دامداری اختصاص داشت.
Brickendon Source: Ali Abiri
اگرچه اداره این دو مزرعه به طور مستقل صورت می گرفت، آنها بعضی از منابع را با هم سهم می کردند که زندانیان کارگر هم جزء آنها بودند. بیشتر این کارگران مرد بودند. برخورد این دو برادر با کارگران در مقایسه با دیگران مناسبتر و عادلانه تر بود.
سی و سه کارگر اولیه ای که در این مزارع کار می کردند، اغلب به جرم دزدی محکوم به تبعید ابدی به استرالیا شده بودند و سنشان بین دوازده تا ۴۳ سال بود. به جز چند استثناء، این مردان مهارت های خوبی داشتند. برخی قبلا کارگر مزرعه بودند و برخی دیگر مهارت های شخم زدن، اره زدن و درشکه رانی و آهنگری را بلد بودند. کسانی که مهارتی داشتند، در همان زمینه مشغول به کار می شدند و بقیه مشغول کارهایی مثل حفر کانال آب، فراری دادن پرندگان از مزارع، کندن علفهای هرز و کارهایی از این دست می شدند.
Brickendon Source: Ali Abiri
خانواده Archer، خانواده ای جاه طلب بودند که طبعی کارآفرین داشتند. آنها خانواده ای از طبقه متوسط بودند که کار اصلیشان آسیاب کردن دانه ها و تولید آرد بود.
پدر برادران Archer که ویلیم سینیور نامیده می شد، قبلا به تجارت آرد مشغول بود، اما ورشکست شد و نهایتا در هفتاد و سه سالگی به پسرانش در تاسمانیا ملحق شد.
او با خود تجهیزات لازم برای ساختن یک آسیاب را آورد و زمین آن را تهیه کرد اما پیش از آنکه بتواند با آن کار بکند، در ۷۸ سالگی از اسب به زمین افتاد و در گذشت. پسرانش وظیفه اتمام کار پدر را بر عهده گرفتند.
Brickendon Source: Ali Abiri
پسر بزرگش که خود نیز ویلیم نام داشت، ۴۲۰ هکتار زمین در اختیار داشت که نام آن را Brickendon گذاشته بود. این نام از روستایی با همین نام در زادگاهش در Hertfordshire گرفته شده بود. او در مزرعه حاصلخیزش کشاورزی ترکیبی راه انداخت، یعنی دام ها در همان مزرعه می چریدند و این کار مزرعه او را بسیار شبیه مزارع انگلستان کرد و گیاهانی که او به عنوان حصار دور مزرعه کاشت هم این شباهت را بیشتر کرد. مزرعه او انواع محصولات کشاورزی از قبیل دانه ها، سبزیجات و نیز پشم تولید می کرد. او با استفاده از مهارت زندانیان و با استفاده از چوب درختان منطقه و آجرهایی که در مزرعه تولید می شد، ساختمانهایی ساخت که برخی از آنها همچنان مورد استفاده قرار می گیرند. در سال ۱۸۲۲ او ساخت بنای با شکوه Main House را شروع کرد که یک کیلومتر با روستای مزرعه فاصله داشت. تا آن زمان او خود در کنار کارگران زندگی می کرد، اما وقتی کارش رونق گرفت و تصمیم گرفت ازدواج کند، نمی خواست همسرش در محیطی که زندانیان بودند زندگی کند.
Brickendon Source: Ali Abiri
خانه، باغ اطراف و درختان و گیاهانش همه به سبک انگلیسی طراحی شدند. ولیم در چهل سالگی با دختری ۲۴ ساله به نام Caroline Harrison ازدواج کرد و از او صاحب ده فرزند شد. سه پسر او تقریبا بلافاصله پس از تولد، مردند و پس از او، پسرش هری، اداره املاک پدر را بر عهده گرفت. او حقوقدانی بود که در انگلستان تحصیل کرده بود، اما با بازگشت به مزرعه پدر، زندگی اش را وقف مزرعه داری کرد.
خانواده Archer از آن زمان تا کنون، همچنان در این مزرعه زندگی می کنند. هم اکنون نسل های پنجم، ششم و هفتم این خانواده در این ملک زندگی می کنند و مانند اجدادشان همچنان از روش کشاورزی ترکیبی استفاده می کنند. این مزرعه و خانه های آن به عنوان میراث تاریخی جهانی یونسکو ثبت شده است و برای بازدید عموم در دسترس است.
