آمبولانس هوایی نیوساوت ولز یا NSW Air Ambulance، نوعی از خدمات پرستاری است که از مرکزی در سیدنی خدمات امدادی را به نقاط مختلف حاشیه ای و روستایی ایالت نیوساوت ولز ارائه می کند. پرستاران این مرکز که توسط مرکز خدمات پزشکی پروازی حمایت می شوند، می کوشند تا به دورترین بیماران نیازمند در این ایالت کمک رسانی کنند. این خدمات شامل ارائه خدمات درمانی و انتقال به بیمارستان است. این مرکز سالانه به حدود شش هزار نفر خدمات می دهد.
به نوشته وبسایت این مرکز، پرستاران در قلب فعالیت آن قرار دارند. قسمت عمده ماموریت های این مرکز توسط پرستاران و ماماهای متخصص و با تحصیلات بالا انجام می شود. پرستارانی که تنها کادر درمانی حاضر در هواپیما هستند و خدمات درمانی را هزاران پا بالاتر از سطح زمین به بیماران ارائه می دهند.
خانم مورین روبرتز (Maureen Roberts) که هفتاد ساله است، به عنوان پرستار آمبولانس هوایی نیوساوت ولز فعالیت می کرد.
به گزارش ای بی سی، در سال ۱۹۹۴ و در یکی از پروازهایی که او در آن حضور داشت، اتفاق وحشتناکی رخ داد که بد شدن حال خلبان پرواز بود. هواپیما از کافس هاربر در نیوساوت ولز برخواسته بود.
او درباره این ماجرا گفت: «از خلبان پرسیدم که آیا آب می خواهد و وقتی برگشتم او را دیدم که روی دستگاه های کنترل هواپیما افتاده بود. قلبم ایستاد. در آن لحظه یک میلیون چیز از ذهنتان می گذرد و تلاش می کنید که سرنخ مناسب را پیدا کنید».
خانم روبرتز با کمک شخص دیگری، راه تنفس خلبان را باز کرد و به او اکسیژن متصل کرد و این در حالی بود که هواپیما روی سیستم پرواز خودکار قرار داشت.
بعد از چند دقیقه خلبان به هوش آمد و از خانم روبرتز خواست که در کابین خلبان بماند و روی اعداد نشان داده شده روی سیستم کنترل تمرکز کند چون نمی توانست آنها را واضح ببیند.
خانم روبرتز اضافه کرد «همه چیز خیلی سریع رخ داد. در چنین موقعیتی نمی خواهید بمیرید، پس فکر می کنم هر کاری می کنید!»
پایانی احساسی برای شغلی طولانی و هیجان انگیز
خانم روبرتز که تصور می شود بیش از هر کس دیگری به عنوان پرستار آمبولانس هوایی فعالیت کرده است، این هفته پس از سی و هفت سال خدمت از آمبولانس هوایی نیوساوت ولز بازنشسته شد.
او می گوید که گریه اش می گیرد چون احساسات متفاوتی دارد. واقعا شغلش را دوست دارد، اما عمر این کار برایش به سر آمده است. او گفت که بیش از هر چیز دلش برای بیمارانش در مناطق حاشیه ای و روستایی نیوساوت ولز تنگ می شود.
او گفت که مردم روستایی خیلی انعطاف پذیرند. در روستاها مردم ممکن است دو هفته صبر کنند تا بتوانند یک پزشک عمومی را ببینند. در حالی که اینجا در سیدنی، متاسفانه گاهی مردم به خاطر مشکلی که با یک چسب زخم حل می شود با آمبولانس تماس می گیرند.
او اضافه کرد که هر روز به همراه همکارانش با گستره بزرگی از مشکلات درمانی روبرو می شده است، از بیماری های قلبی گرفته تا مسائل مربوط به زایمان و کودکان و یا تصادفات در مزارع. سوختگی، زخم گلوله، جسم خارجی در چشم و چیزهای مختلف.
یکی دیگر از بخش های مهم این شغل، بازگرداندن بیماران به مناطق حاشیه ای بود تا بتوانند در خانه بمیرند.
خانم روبرتز اضافه کرد که در این شرایط دست بیماران را گرفته و با آنها حرف می زده است. در چنین شرایطی درک می کنید که چقدر در زندگی خوش شانس بوده اید.
ادای احترام همکاران به پرستار دوست داشتنی
آقای گرام فیلد (Graeme Field)، رییس خانم روبرتز گفت که کار پرستاری در هواپیما کاری به شدت چالش بر انگیز است.
او گفت که این کار مثل کار پشت یک آمبولانس جاده ای نیست که اگر مشکلی بود، کنار جاده بایستید. شما در آسمان هستید، باید قادر باشید که با تکیه بر خودتان بیندیشید و باید اطلاعات زیادی داشته باشید.
آقای فیلد اضافه کرد که دل بیماران و همکاران خانم روبرتز برای او تنگ خواهد شد. برای اینکه پرستار پرواز باشید باید آدم خاصی باشید و برای اینکه این کار را چهار دهه انجام دهید باید خیلی خیلی خاص باشید. و مورین نمونه کاملی از کسی است که به طور پیوسته برای این کار دل می سوزاند و می تواند رابطه ای نزدیک و عالی با بیمارانش بسازد.
