گاهی پروازها از سر گرفته می شوند و گاهی هم این اتفاق نمی افتد. اصلا قابل پیش بینی نیست. این تجربه طولانی بسیار سختی برای استرالیایی هایی است که در امریکا آواره شده اند.
بن کالمن یکی از سی استرالیایی است که برای ماه های متوالی تلاش می کرده تا به استرالیا بازگردد.
در روز پنج شنبه بن و شریک زندگی اش سوار هواپیمای یونایتت ایرویز شدند و برای ساعت ها قبل از پرواز در هواپیما منتظر ماندند.
به مسافران آن پرواز گفته شد که آنها باید برای زمان نا معلومی منتظر بمانند تا راه حلی پیدا شود. این انتظار به دلیل محدودیت وضع شده برای ظرفیت مسافران بازگشتی به استرالیا است.
بن می گوید: "نقطه اوج این تجربه زمانی بود که فردی از یونایتد ایرویز به ما گفت ما از دولت استرالیا خواسته ایم که پرواز ، شما سی نفر مسافررا به پرواز فردا انتقال دهیم. اگر دولت به شما اجازه ورود ندهد، شما اینجا گیر می کنید و این خیلی بد است. او پس از ده دقیقه به ما گفت که دولت اجازه نداده. این نشانگر این است که دولت استرالیا واقعا کاری انجام نمی دهد و این عدم نبود اطلاعات و شفافیت است."
روز جمعه صبح، و در پی درخواست نمایندگان حزب کارگر فدرال از مسافران و دولت برای حل این مسئله، ساعت جدید این پرواز اعلام شد و مسافرانش قادر به بازگشت به استرالیا شدند.
رهبر حزب کارگر، آنتونی آلبانیزی، این سوال را مطرح کرده که چرا دولت فدرال هنوز نتوانسته شرایط بازگشت امن هزاران استرالیایی که در خارج خاک این کشور گیر افتاده اند محقق کند.
او می گوید:"چرا دولت سیستمی را برای برطرف کردن این مشکل فراهم نکرده؟ هنوز مشکل باقی است. برگرداندن استرالیایی ها موضوعی نیست که نیاز به پادرمیانی رهبر حزب کارگر یا کریستینا کنیلی یا پنی وونگ داشته باشد."
دولت هرگونه مداخله حزب کارگر در حل این مسئله را رد کرد.
سی و هفت هزار استرالیایی آواره شده در خارج از کشور نیز داستانی مشابه دارند که هشت هزار نفر آنها در زمره افراد آسیب پذیر قلمداد می شوند.
نخست وزیر کشور، اسکات موریسون تاکید دارد که مانع بازگرداندن استرالیایی ها ظرفیت هتل ها برای قرنطینه این افراد است.
او می گوید: "ما به مردم کمک می کنیم، ما تلاش می کنیم تا آنها را به خانه برگردانیم، این کار آسانی نیست. دلیل به وجود آمدن این مشکل این است که ما هم می خواهیم سیستم قرنطینه مان را نگه داریم و هم تمامیت خود را حفظ کنیم، ما کار می کنیم تا از استرالیایی ها حفاظت کنیم."
دولت فدرال و دولت قلمروی شمالی برای دوبرابر کردن ظرفیت پذیرش اسکان مسافران در محلی به نام هاوارد اسپیرینگز به توافق رسیده اند. این ظرفیت به جای پذیرا بودن پانصد نفردر هر دوهفته، به هزار نفر افزایش یافته است.
وزیر خانواده و خدمات اجتماعی، ان راستون،درباره مشکلاتی که وزارت امور خارجه با آن دست و پنجه نرم می کند می گوید:
"خوب دولت دارد همه کار می کند تا استرالیایی ها را به خانه برگرداند. واضح است که این اقدامات در شرایطی انجام می شود که ما باید توجه زیادی به امنیت و سلامت استرالیایی ها در کشور داشته باشیم. فقط کافیست نگاهی به آنچه در ویکتوریا و ساوت استرالیا اتفاق افتاد بیندازید تا بفهمید که این موضوع حساسی است و ما باید تعادل را حفظ کنیم. ما همچنان با ایالت ها و قلمروها در زمینه کار خواهیم کرد. ما در حال حاضر با دولت قلمروی شمالی به توافق رسیده ایم تا بتوانیم استرالیایی های بیشتری را به خانه بیاریم.
بن کالمن می گوید که چهره ای که دولت ازتلاش بی وقفه اش برای حل این موضوع، از خود در رسانه ها نشان می دهد ، با تجربه ای که او و شریک زندگی اش اخیرا داشتند کاملا متفاوت است.
او می گوید: "کلی بگویم، به نظر می رسد که قصد دولت این است، اما اینطور نیست. به ما برای مدت طولانی گفته شد که یا شما نمی توانید با یونایتد ایرویز سفر کنید و یا اینکه باید ۲۵۰۰۰ دلار پرداخت کنید تا بتوانید با کلاس تجاری یا بیزنیس کلاس سفر کنید. شریک من به خاطر این پرواز از کارش استعفا داد و من شغلم را به سیدنی انتقال دادم. ما خانه مان را پس دادیم و جایی برای زندگی نداریم. تمام زندگی ما همین چند کیف است."
کوانتاس قرار است پروازهایی به کانون های کروناویروس مثل فرانسه و آلمان داشته باشد تا استرالیایی ها را به کشور بازگرداند. ماریس پین، وزیر امور خارجه استرالیا همچنین برنامه کوانتاس برای از سرگیری پروازهایش به لندن و دهلی نو را در چند هفته آینده را تایید کرد.
