در سال هزار و نهصد و سی، یعنی زمانی که گروهی از ورزشکاران در همیلتون کانادا برای رقابت دور هم جمع شدند تصور نمی کردند روزی این رقابت شرکت کنندگانی از تمام قاره های جهان به نمایندگی از حدود سی درصد از جمعیت جهان را شامل شود.
پیشنهاد راه اندازی رقابت های قهرمانی امپراطوری بریتانیا برای اولین بار در اواخر دهه هزار و هشتصد و نود مطرح شد ولی تا سال هزار و نهصد و یازده در حاشیه قرار گرفت، یعنی زمانی که یک فستیوال ورزشی به عنوان بخشی از جشن های تاجگذاری جرج پنجم پادشاه بریتانیا برگزار شد. برنامه راه اندازی این رقابت های ورزشی بار دیگر کنار گذاشته شد تا آگوست هزار و نهصد و سی که ورزشکاران در اولین دور این رخداد ورزشی در رشته هایی مانند دو و میدانی، شنا و کشتی رقابت کردند.
دکتر تام هینان، استاد مطالعات ورزشی در دانشگاه موناش می گوید این بازی ها در ابتدا بازی های امپراطوری نامیده می شد و نمایشی از اتحاد و قدرت انگلیس بود.
او می گوید: "این جنبشی بود از طریق ورزش تا بتوان ارتباطی بین کشورهای انگلیسی زبان درون امپراطوری ایجاد کرد."
این بازی ها که هر چهار سال یک بار، به جز سال های هزار و نهصد و چهل و دو و هزار و نهصد و چهل و شش برگزار شد چندین بار تغییر نام یافت و از سال هزار و نهصد و هفتاد و هشت به بعد "بازی های اتحادیه کشورهای مشترک المنافع" نام گرفت. این رخداد ورزشی مرکز دستاوردها و همچنین جنجال های بزرگ بوده است. در سال هزار و نهصد و هشتاد و شش به دلیل خودداری دولت انگلیس از قطع ارتباط با رژیم آپارتاید آفریقای جنوبیٍ، سی و دو کشور از پنجاه و نه کشوری که قرار بود در این بازی ها شرکت کنند آن را تحریم کردند.
بیش از سی سال پیش از آن، در سال هزار و نهصد و پنجاه و چهاردر بازی های ونکوور کانادا، سر راجر بنیستر Sir Roger Bannister از انگلیس در رقابتی موسوم به "مایل معجزه آسا" جان لندی John Landy از استرالیا را شکست داد. هر دوی آنها تنها افرادی بودند که تا آن زمان موفق به شکست سد چهار دقیقه ای شده بودند.
گزارشگر: " و بنیستر به سرعت به سمت خط پایان پیش می رود و حدود 230 متر با آن فاصله دارد. به حرکتش نگاه کنید در حالی که پاهای بلندش او را به سمت رکوردی جهانی پیش می برد. و بنیستر هم موفق می شود ولی از نفس افتاده است."
در سال هزار و نهصد و نود، ورزشکاری شانزده ساله به نام کتی فریمن (Cathy Freeman) اولین ورزشکار زن بومی استرالیا شد که در بازی های اتحادیه کشورهای مشترک المنافع مدال طلا برد. با وجودی که اتحادیه کشورهای مشترک المنافع پنجاه و سه عضو دارد، هفتاد و یک تیم در این بازی ها شرکت می کنند چون بسیاری از قلمروها و کشورهای جزیره ای مانند گرنسی (Guernsey)، اسکاتلند و مونتسرات به طور جداگانه شرکت می کنند.
دکتر هینان می گوید این رقابت ورزشی توجه ها را معطوف کشورها و ورزش هایی می کند که معولا مورد توجه قرار نمی گیرند.
او می گوید: "کلی احساس در مورد بازی های مشترک المنافع وجود دارد. یکی از دلایلش این است که کشورهایی مانند هند از آن استقبال کرده است. کشورهای کارائیب از آن استقبال کرده اند و این بازی ها، کشورهایی که معمولا خیلی از لحاظ ورزشی مورد توجه نیستند را در کانون توجه قرار می دهد. مانند نارو که سابقه عظیمی در رقابت های وزنه برداری این بازی ها دارد و یا ورزش هایی مانند بولینگ روی چمن مورد توجه قرار می گیرند. بنابراین این بازی ها نوعی علاقه به ورزش را در مردمی ایجاد می کند که شاید به طور عادی علاقه ای به آن نداشته باشند."
استرالیا در تمام دوره های این بازی ها شرکت کرده و بیش از دو هزار و دویست مدال برده است و بیش از هر کشور دیگری میزبانی این بازی ها را بر عهده داشته است.
دکتر هینان می گوید، استرالیا به طور ویژه ای این بازی ها را جدی می گیرد.
او می افزاید: وقتی شما با بازی های مشترک المنافع می روید، استرالیا در برابر انگلیس است و ما در حقیقت خود را تعریف می کنیم. شما بازی های مشترک المنافع را با این احساس شروع می کنید که ما در خانواده امپراطوری هستیم ولی با ظهور حس ملی گرایی نو در دهه هفتاد میلادی ما شروع به این می کنیم که خود را در برابر انگلیس تعریف کنیم. و اکنون بازی های مشترک المنافع نشان می دهد این چقدر پیش رفته است."
در بازی های سال دو هزار و هجده، ورزشکاران برای اولین بار در رشته های والیبال ساحلی، سه گانه معلولان و راگبی هفت نفره بانوان با هم رقابت خواهند کرد. این رخداد از لحاظ تساوی جنسیتی بی سابقه است چرا که همان تعداد مسابقه که برای مردان برگزار می شود برای ورزشکاران زن نیز برگزار می شود و تا کنون هیچ یک از رقابت های عمده ورزشی به این شکل نبوده است.
داون فریزر Dawn Fraser قهرمان شنایی که شش بار از استرالیا در بازی های مشترک المنافع برنده مدال شده است می گوید به این افتخار می کند که کمک کرده راه برای ورزشکاران زن هموار شود. وی می گوید هیچ چیز مثل رقابت در خاک کشور خود نیست.
او می گوید: "این که به سمت میدان رقابت می روی و می دانی که نود درصد افرادی که در جایگاه تماشاچیان نشسته اند برای تو آنجا هستند، به انسان اعتماد به نفس می دهد. به همین دلیل است که به نسل جوان امروز می گویم اگر می خواهید در بازی های مشترک المنافع در گولد کوست شرکت کنید، به تماشاچیان فکر کنید که برای حمایت از شما آنجا هستند. نه تنها افرادی که در آن زمان اطراف شما هستند، بلکه همه مردم شما را تشویق خواهند کرد. می دانید چرا؟ چون شما برای استرالیا مسابقه می دهید."
کیرن پرکینز Kieren Perkins شناگر سابق در مورد رقابتش در مورد این بازی ها می گوید این بازی ها معمولا خیلی "دوستانه" تر از رقابت های عمده ورزشی دیگر قلمداد می شود.
او می گوید: "شما کشورهای زیادی را، ورزشکاران زیادی را می بینید که در رشته های مختلف ورزشی شرکت می کنند و هم با هم فضای این جشن را ایجاد می کنند، که بی همتاست. اکثر خاطرات من از بازی های مشترک المنافع مربوط به اوقات خوش و یا خاطرات مربوط به تیم است و این که چطور بودیم. برخلاف لحظات سخت که همه چیز در مورد یک مسابقه است و بقیه آن به مرور پاک می شود، و این خیلی خوب است."
بیست و یکمین دور از سری بازی های کامنولت از روز چهارشنبه چهارم آپریل تا یک شنبه پانزدهم آپریل در شهر گولدکوست در ایالت کوئینزلند برگزار خواهد شد.
