این کارشناسان معتقدند این پیش نیازها و شرایط علیه افراد معلول تبعیض قائل می شوند.
خانم نیکول فوربس-هود که اهل کشور نیوزیلند است و دو فرزند نوجوانش نابینا هستند. آنها برای اخذ ویزای اقامت دائم از استرالیا اقدام کرده بودند ولی تقاضای پسر ۱۶ ساله وی که کامرون نام دارد رد شد.
دلیل این امر این اعلام شده بود که وی نتوانسته پیش نیازهای مربوط به سلامت برنامه مهاجرتی استرالیا را پشت سر بگذارد، چرا که علاوه نابینایی مبتلا به اوتیسم و ناتوانی ذهنی نیز بوده است و همین موارد برای مالیات دهندگان استرالیایی هزینه بر خواهد بود.
خانم فوربس-هود در گفتگو با اس بی اس نیوز اظهار داشت: «خیلی شوکه شدم و قلبم شکست از این که آنها یکی از فرزندان من را می پذیرند و دیگری را نمی پذیرند.»
این خانواده در سال ۲۰۰۹ به بریزبن نقل مکان کرده بودند و تصور می کردند روند اخذ شهروندی استرالیا به دلیل توافق هایی که بین استرالیا و نیوزیلند امضا شده است و این که پدربزرگ فرزندان این خانواده استرالیایی است ساده خواهد بود.
اما پیش نیازهای مربوط به سلامتی که در برنامه مهاجرتی استرالیا در نظر گرفته شده است مانع این کار شده است.
طبق این پیش شرط های مربوط به سلامت، افراد در زمان اقدام برای اخذ ویزا و یا اقامت دائم استرالیا نباید بیماری و یا معلولیتی داشته باشند که «احتمالا نیاز به خدمات درمانی و اجتماعی» داشته باشد که هزینه آن در طول ۱۰ سال و یا مدت اقامت آنها در استرالیا بیش از ۴۹ هزار دلار شود.
حال کارزاری تحت عنوان خواستار این است که دولت در این پیش شرط های مربوط به سلامت متقاضیان ویزا و اقامت دائم تجدید نظر کند.
این کارزار فردا به طور رسمی در آدلاید راه اندازی می شود و فعالانی که در آن شرکت دارند امیدوارند بتواند به پروسه های «غیرمنصفانه» در مورد معلولان پایان دهد.
