Για το βίντεο, απονεμήθηκε στον Georgio Πλατιά πριν λίγες μέρες το βραβείο Alan Knight student award του θεσμού NSW Premier's Multicultural media awards.
Αλλά για τον ίδιο προσωπικά η ‘ανταμοιβή’ είχε έρθει πολύ νωρίτερα.
Κύρια σημεία
- Ντοκιμαντέρ ομογενή φοιτητή που καταγράφει την ιστορία αιτούντα άσυλο στην Αυστραλία διακρίθηκε σε πολιτειακά βραβεία
- Ο δημιουργός του εξηγεί τί παρότρυνε την καταγραφή της ‘ιστορίας του Mohsen’
- Το πρότζεκτ αφορμή περισυλλογής για τη μεταναστευτική του καταγωγή και την αυστραλιανή ταυτότητα
«Η εμπειρία που μου έδωσε το μεγαλύτερο αίσθημα ικανοποίησης ήταν η ίδια η γνωριμία μου με τον Mohsen”, λέει ο ομογενής φοιτητής δημοσιογραφίας και νομικής.
«Άνοιξε τα χαρτιά του και μπόρεσα να κατανοήσω αυτή την οπτική που διαφορετικά δεν θα είχα το προνόμιο να γνωρίσω και προσωπικά πιστεύω ότι γίναμε καλοί φίλοι μέσα από τη διαδικασία».
Ο κ. Πλατιάς αναφέρεται σε μια σχέση εμπιστοσύνης που αναπτύχθηκε στο διάστημα δύο μηνών με συνεντεύξεις που έπαιρνε για να καταγράψει σε βίντεο την ‘Ιστορία του Mohsen’, μέσα από τη δική του ματιά και σχετικές μαρτυρίες.
Source: Georgio Platias
Ο κ. Soltani αφηγείται στην αρχή του ντοκιμαντέρ για την πατρίδα του: “Όποιος ήθελε να γράψει την ιστορία του τί έγινε μετά την Ιρανική επανάσταση, έβρισκε θάνατο από την κυβέρνηση».
«Ήξερα ότι έπρεπε να το σκάσω, δεν είχα άλλη επιλογή».
Αλλά η φυγή από το Ιράν ήταν μόλις η αρχή από μία μακροχρόνια ‘Οδύσσεια’ σε αναζήτηση ασφάλειας.
Τα κέντρα κράτησης Port Hedland στη Δυτική Αυστραλία και Villawood στη ΝΝΟ έγιναν το νέο σπίτι του κ. Soltani από το 1999 μέχρι την απελευθέρωσή του το 2003.
Επτά χρόνια αργότερα, βρέθηκε έξω από τα γραφεία του Υπουργείου Μετανάστευσης στο Σύδνεϋ, όπου δήλωνε ότι η παραμονή σε κέντρα κράτησης του κατέστρεψε τη ζωή.
Ο αγώνας να γίνεις Αυστραλός
Πέρυσι, ο. Πλατιάς προσέγγισε τον κ. Soltani για το πανεπιστημιακό πρότζεκτ. Η χρονική συγκυρία, εξηγεί, δεν ήταν τυχαία.
Η χρονιά ήταν γεμάτη από ιστορίες μαχών που έδιναν αιτούντες άσυλο στην Αυστραλία, όπως οι καταγγελίες για αύξηση περιστατικών αυτοτραυματισμού στο υπεράκτιο κέντρο κράτησης Manus ή ο αγώνας της οικογένειας Τάμιλ στην Κουηνσλάνδη που απειλούνταν με απέλαση.
«Συνήθως ακούμε πολιτικούς και ακτιβιστές να μιλούν για τους αιτούντες άσυλο, αλλά ήθελα να βρω έναν πραγματικό άνθρωπο που έζησε τέτοιες εμπειρίες για να αφηγηθεί την ιστορία του, νομίζω αυτό έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο και προσφέρει καλύτερο σχολιασμό για το ζήτημα», λέει ο κ. Πλατιάς.
Η μαρτυρία του κ. Soltani ήταν ακριβώς αυτό, «μια προσωπική αφήγηση για τον αγώνα, την ψυχική δύναμη και φτάνοντας στο πώς έγινε Αυστραλός».
«Ακούγοντάς τον να εξιστορεί, αναλογίζεσαι τί συμβαίνει σήμερα, τί είχε συμβεί και προσπαθείς να το καταλάβεις καλύτερα».
Αυτή η διαδικασία ενισχύθηκε για τον Ελληνοαυστραλό τρίτης γενιάς μέσα από στοχευμένες συζητήσεις με τους παππούδες του, μεταπολεμικούς μετανάστες από την Ελλάδα.
«Γνώρισα σε μεγαλύτερο βάθος την ιστορία τους και νομίζω μετά το ντοκιμαντέρ έχω πλέον μια πιο στοχευμένη οπτική και σεβασμό για τη μεταναστευτική μου καταγωγή.
Both sides of Mr Platia's family are post-WWII migrants from Greece. Pictured from left, Athanasia Platias, and couple Stella and John Christou. Source: Georgio Platias
Αυτό που πιστεύει ότι ξεχωρίζει σε ιστορίες τόσο μεταναστών όσο και προσφύγων στην Αυστραλία είναι η «ψυχική ανθεκτικότητα».
«Πάντα υπάρχει μια επικρατούσα ιστορία για μια ομάδα ατόμων που έρχονται στη χώρα αναζητώντας καταφύγιο[...] και περιθωριοποιούνται ως οι ‘άλλοι’.
«Στην περίπτωση των παππούδων μου είχε να κάνει με αναγκαστική αφομοίωση και [...] πώς όλα ήταν υπόθεση συναλλαγής.
Το μεταναστευτικό και προσφυγικό στην Αυστραλία, λέει, δεν είναι μόνο «συνυφασμένα» με την ιστορία της χώρας, αλλά βοηθούν στην κατανόηση της αυστραλιανής ταυτότητας τώρα και στο μέλλον.
«Νομίζω εμπεδώνεται ακριβώς ότι ο ακρογωνιαίος λίθος της Αυστραλίας είναι ο πολυπολιτισμός. Το έθνος απαρτίζεται από όλες τις κοινότητες που έχουν ενωθεί ανά τα χρόνια σε μια χώρα όπου εντοπίζεται και ανθίζει η ευκαιρία.
«Όμως όταν αντιμετωπίζεσαι ως ο ‘άλλος’ ή περνάς από τη διαδικασία της αφομοίωσης, εκεί είναι που η Αυστραλία σε εμποδίζει να γίνεις κομμάτι της».
