Ο πρόεδρος της ΣΕΚΑ Βικτωρίας, κ. Παύλος Ανδρόνικος με ηλεκτρονική του επιστολή στα μέσα ενημέρωσης αναφέρει ότι περιήλθε σε γνώση της ΣΕΚΑ ότι «εστάλη, από Τουρκοκύπριους προκλητική επιστολή σε όλους τους πολιτειακούς βουλευτές».
«Η πρόσκληση αυτή επιχειρεί να ξαναγράψει την ιστορία με παραπληροφόρηση και εξοργιστικά ψεύδη. Επιπλέον επιχειρεί να νομιμοποιήσει την παράνομη τουρκική στρατιωτική εισβολή και κατοχή του 37% της Κύπρου, το 1974», αναφέρει ο κ. Ανδρόνικος.
“Η νέα αυτή πρωτοβουλία αποτελεί ένα ακόμη μέρος της εκστρατείας για την απόκτηση διεθνούς αναγνώρισης του τουρκικού ψευδοκράτους στο βόρειο τμήμα της Κύπρου. Έρχεται δε ως συνέχεια, της πρόσφατης αποτυχημένης απόπειρας ίδρυσης μιας ομάδας φιλίας με το Αζερμπαϊτζάν στο Κοινοβούλιο της Βικτώριας και την επίσκεψη του Τουρκοκύπριου "προέδρου" στη Μελβούρνη», επισημαίνει ο κ. Ανδρόνικος.
Η απαντητική επιστολή της ΣΕΚΑ
Στην ίδια επιστολή ο κ. Ανδρόνικος επισυνάπτει επιστολή που έστειλε η ΣΕΚΑ στους πολιτειακούς βουλευτές εξηγώντας τους την πραγματική κατάσταση. Η τετρασέλιδη επιστολή υπογράφεται από τον κ., Ανδρόνικο και τον πρόεδρο της Κυπριακής Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτωρίας, Θήο Θεοφάνους. Επισημαίνονται μεταξύ άλλων τα ακόλουθα:
«Ως εκπρόσωποι της ελληνικής και της ελληνοκυπριακής κοινότητας, σας γράφουμε για να εκφράσουμε την ανησυχία μας για την πρόσκληση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που σας έστειλε μια ομάδα που ευθυγραμμίζεται με το παράνομο καθεστώς στο βόρειο τμήμα της Κύπρου, το οποίο αυτοαποκαλείται "Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου" ("ΤΔΒΚ").
Η πρόσκληση αυτή επιχειρεί να ξαναγράψει την ιστορία με παραπληροφόρηση και ξεκάθαρα ψέματα και επιδιώκει να νομιμοποιήσει την παράνομη τουρκική στρατιωτική εισβολή και κατοχή του 37% της Κύπρου το 1974. Δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη και θέτει τους βουλευτές σε κίνδυνο να παραβιάσουν τη θέση της εξωτερικής πολιτικής της Αυστραλίας.
Τα Ηνωμένα Έθνη, η Ευρωπαϊκή Ένωση, και όντως κάθε χώρα στον κόσμο, εκτός από την Τουρκία, δεν αναγνωρίζει την "ΤΔΒΚ". Η θέση της αυστραλιανής κυβέρνησης (η οποία κατ' επέκτασιν ισχύει και για την κυβέρνηση της Βικτώριας) αναφέρεται σαφώς στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Εξωτερικών. Αναφέρει: "Η χώρα μας είναι η μόνη χώρα που μπορεί να έχει πρόσβαση σε αυτό το θέμα: Η Αυστραλία υποστηρίζει την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας και αναγνωρίζει τη Δημοκρατία ως τη μόνη νόμιμη αρχή στο νησί. Η Αυστραλία δεν αναγνωρίζει την "Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου".
Ως εκ τούτου, σας γράφουμε για να σας ενημερώσουμε για την πιθανή παραβίαση του πρωτοκόλλου σε περίπτωση που οποιοδήποτε μέλος του Κοινοβουλίου παρευρεθεί ή συμμετάσχει στην προτεινόμενη εκδήλωση για την υποστήριξη της "ΤΔΒΚ".
Υπάρχουν σαφείς λόγοι για τη θέση που τηρεί η αυστραλιανή κυβέρνηση και η ευρύτερη διεθνής κοινότητα. Οι λόγοι αυτοί αγνοούνται στο έγγραφο που λάβατε».
Το γράμμα των Τουρκοκυπρίων
Στην ίδιο ηλεκτρονικό γράμμα ο κ. Ανδρόνικος επισυνάπτει και την επιστολή προς τους πολίτικούς που στάλθηκε από παράγοντες των Τουρκοκυπρίων. Μεταξύ άλλων στην τουρκοκυπριακή επιστολή αναφέρονται τα ακόλουθα:
«Οι Τουρκοκύπριοι σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων και αυτών της Μελβούρνης, ετοιμάζονται να γιορτάσουν την 50ή επέτειο της Ειρήνης στην Κύπρο, η οποία επικράτησε μετά την περιορισμένη στρατιωτική επιχείρηση της Τουρκίας στις 20 Ιουλίου 1974. Η ενέργεια αυτή πραγματοποιήθηκε ως απάντηση στο ελληνικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 που είχε στόχο την επίτευξη της ΕΝΩΣΗΣ με την Ελλάδα.
Η κοινότητά μας στη Μελβούρνη σχεδιάζει να διοργανώσει μια παρέλαση ειρήνης... Αναμένουμε να λάβουν μέρος αρκετές χιλιάδες μέλη της κοινότητας. Όλες οι αρμόδιες αρχές έχουν ενημερωθεί. Ως εκλεγμένα μέλη του Κοινοβουλίου καλείστε να λάβετε μέρος ή να εμπλακείτε μαζί μας με άλλο τρόπο για την υποστήριξη της κοινότητάς μας.
Ουσιαστικά, η παρέμβαση της τουρκικής κυβέρνησης, ως εγγυήτριας δύναμης, το 1974 δημιούργησε δύο διακριτές και ξεχωριστές οντότητες - την ελεγχόμενη από τους Ελληνοκύπριους Νότια Κύπρο και την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ) που διοικείται από Τουρκοκύπριους.
Τα ιστορικά στοιχεία δείχνουν ξεκάθαρα ότι και οι δύο κοινότητες απολαμβάνουν πλέον αδιαμφισβήτητα 50 χρόνια ειρήνης από τότε».
